హింస ధ్వని

మొన్నొక రోజు మా చిన్నత్త నళిని ఫోన్ చేసి వాళ్ళింటికి ఆహ్వానించింది. వాళ్ళబ్బాయి సంగీతం వినడానికి. నిజానికి నాకు వెళ్ళాలని లేకపోయినా ఆమె దగ్గర నావి రెండు పుస్తకాలుండిపోయాయి. అవి ఆవిడ ఎలాగూ తిరిగివ్వదు, నేను వెళ్లయినా తెచ్చుకోవాలనే ఉద్దేశంతో వాళ్లింటికి వెళ్ళాను.

లోపలికెడుతుండగానే గదిలోంచి,గుండెలు జలదరించే బీట్ తో మ్యూజిక్ తారాస్థాయిలో వినపడుతోంది. లోపలి గదిలోంచి వాళ్ళ పుత్ర రత్నం కిరణ్, తలుపు తీసి నన్ను చూసి "హాయ్ వదినా" అంటూ ఆహ్వానించాడు.

 "హాయ్ రా కిరణ్" అంటూ లోపలికి వెళ్ళేసరికి పక్క గదిలోంచి, కాలి మీద బూటు కాలు పడితే అప్రయత్నంగా వెలువడే కేకల్లాంటి కేకలు వినపడుతున్నాయి.

"ఆ కేకలేమిట్రా" అంటే వాడు మెరిసే ప్లాస్టిక్ చొక్కాని చూసుకుంటూ, నవ్వుతూ,

"పో వదినా, మేము ఒక ఆల్బం చేస్తున్నాం, దాని ట్రాక్ అది" అని వివరించాడు.

అంతలోంచి పై నుంచి నళిని ఆంటీ దిగొచ్చి, అందుకుంది.

"ఏమిటో నమ్మా, వాళ్ల నాన్న ఎంత చెప్పినా వినట్లేదు వీడు. "టోకీ" గారు వీడి వాయిస్ ని తెగ మెచ్చేసుకున్నారా, అప్పటినుంచీ ఆల్బం చేసే తీరాలని పట్టుకున్నాడు. ఎంత కష్టపడుతున్నాడో బిడ్డ..." అంది మురిపెంగా
వాడిలో "ఎన్రిక్ ఇగ్లేసియాస్" ని చూసుకుంటూ!

మీకేమీ అర్థం కావట్లేదు కదూ, నాకూ అంతే లెండి మొదట్లో! విషయమేమిటంటే ..
వాడు ఒక మొబైల్ ఫోన్ వాళ్ళు నిర్వహిస్తున్న ఒక "కింగ్ ఆఫ్ ఇండియా" పాటల
కార్యక్రమంలో మూడు రౌండ్లు దాటాడు.

దానికి జడ్జీగా వచ్చిన "టోకీ" అనే సంగీత దర్శకుడు(పాపం వీళ్ళ నాన్నగారు పాత తరంలో మెలోడీ కి ప్రాణం పోసిన పాటలెన్నిటినో కూర్చిన ప్రఖ్యాత సంగీత దర్శకుడు)

"సూపర్బ్, నీకు తిరుగు లేదు, నీకు మంచి ఫ్యూచరుంది, రెచ్చిపో" అనడంతో మనవాడు నిజంగానే చదువు చెట్టెక్కించి..(ఇంజనీరింగ్) వాళ్ళ నాన్న సొంత డబ్బులు (లేకపొతే వీడిని ఎవరు స్పాన్సర్ చేస్తారో)ఖర్చు పెట్టి ఒక ప్రైవేట్ ఆల్బం చేసే ప్రయత్నంలో ఉన్నాడు. దీనికి నళిని గారి సపోర్ట్ ఎంతైనా ఉందని నాకు తెలుసు.

ఇంతలో కిరణ్ నా గుండె గుభిల్లుమనే వార్త ఇంకోవార్త వినిపించాడు.


"మేమొక మ్యూజిక్ ట్రూప్ తయారు చేస్తున్నాం, మంచి పేరు కోసం చూస్తున్నాం
తెలుసా వదినా?"

"పెట్టండి, bad boys అనో, Road Romeos అనో, లేకపోతే Street hawkers అనో "

అన్నాను గొంతులో కసిని నవ్వు కింద మారుస్తూ!

వాడు అది గమనించకుండా "ఆ పేర్లతో  ఆల్రెడీ ట్రూపులున్నాయి. అందుకే కొత్త పేరొకటి సెలెక్ట్ చేసాం" అన్నాడు.

గుండె చిక్కబట్టుకుంటూ.."చెప్పూ" అన్నాను.

వాడు కొంచెం సిగ్గుపడుతూ,"డర్టీ ఫెలోస్" అన్నాడు.

"ఎవరూ" అన్నాను అయోమయంగా!

"మేమే" అని అంతలోనే కంగారు పడుతూ సరిదిద్దుకుని.."అంటే...మా ట్రూపు పేరు" అన్నాడు.

"సూపర్ గా ఉందిరా పేరు. "ఒక్కడికీ వాయిస్ లేదు" అనో,

 "సింగిల్ పాటతో చంపేస్తారు"  అనో టాగ్ లైను పెడితే బాగుంటుందేమో ఆలోచించు" అన్నాను.
వాడు ఆలోచించబోయి,

నా మాటల్లో వ్యంగ్యం అర్థమైనట్టు "పో వదినా, నువ్వు!సరే ఆల్బం విందువు గానీ, రా" అని లోపలికి తీస్కెళ్ళాడు. ఆ రూమంతా ఆదిత్య 369 సినిమాలో టైం మెషీన్లా ఉంది. ఒక కంప్యూటర్, దానికి అనుసంధానించి కీ బోర్డు, వగైరాలు...స్పీకర్లు...వైర్లు, కేబుల్స్....!


ఆ తర్వాత నేను పడ్డ హింస చెపితే అర్థం కాదు. అనుభవించాల్సిందే!

పొద్దున్న నేను చిన్నత్త వాళ్లింటికి వెళతానంటే ఈయన జాలిగా ఎందుకు చూసారో నాకిప్పుడు అర్థమైంది.



* * *

ఇప్పుడు రాత్రి prime time లో మనం ఏ తెలుగు చానెల్ పెట్టినా , ఇదే గోల!

ప్రతి చానెల్లో ఒక్కో మొబైల్ ఫోన్ కంపెనీ వాళ్ళు స్పాన్సర్ చేసే పాటల

ప్రోగ్రాములు! "బోర్ ఆఫ్ ఆంధ్రా" అని ఒకడు పేరు పెడితే," సూపర్ లూజర్" అనే పేరుతో మరొకడు(ఈ మాత్రం క్లూ లు చాలవూ మీరు ఆ కార్యక్రమాల పేర్లు కనుక్కోడానికి?) మరో చానెల్లో " స ని ద ప మ " అనే పేరుతో!

సోనీ టీవిలో ఇండియన్ ఐడల్ జరిగినప్పటినుంచీ, మన వాళ్ళు కూడా

పిచ్చెత్తినట్టు ఈ కార్యక్రమాలకు ఆంధ్ర దేశం నిండా ఆడిషన్లు పెట్టి "సా పా సా" అనడం వచ్చిన వాళ్లందరినీ టోకున సెలెక్ట్ చేసి పారేసి, మన ఖర్మ కాల్చడానికి ప్లాను వేసేసారు.

ఈ కార్యక్రమాలకు జడ్జీలు గా వచ్చే "గాయ"కులు(నీ మణులు) బుద్ధ విగ్రహాలల్లే కూచుని అపశ్రుతులతో పాడిన వాళ్ళను కూడా "నీ గొంతు "యూనిక్" గా ఉంది. ఇలాంటి గొంతులు అందరికీ ఉండవు(అది నిజమేలెండి)
అని ఓ మెచ్చేసుకోవడం!

ప్రతి చానెల్లో ఈ ప్రోగ్రాములు ఉండటం వల్ల, పోటీ ఎక్కువై, ఎక్కువమందిని ఫిల్టర్ చేసే అవకాశం లేక కనపడిన వాళ్ళందరి చేతా పాడించెయ్యడం మొదలెట్టారు. ఆ పాట పాడిన వాళ్ళకు గాత్ర శుద్ధి లేదని, శ్రుతి అవుట్ అయిపోతోందని,తెలియడానికి సంగీతం తెలియక్కర్లేదు. కనీసం సినిమా పాటలు వినడం తెలిస్తే చాలు.

అయినా జడ్జీలు "I have no words. excellent" , "I'm speech less" అంటారు.

ఈ మధ్య మా స్నేహితుడొకరు(సంగీత దర్శకుడు)తను కూర్చిన పాటల ట్యూన్లు వినడానికి పిలిస్తే వెళ్లాము. అతను చెప్తే తెలిసింది. ఈ కార్యక్రమాల్లో పాడేవాళ్లందరినీ అలా మెచ్చేసుకోవాలని జడ్జీలకు ముందే నిబంధనట!

ఎందుకంటే ఎవర్నీ నిరాశపర్చకూడదట!


ఒక జాతీయ హిందీ చానెల్ పెట్టిన పాటల పోటీలో రన్నరప్ గా నిలిచిన నల్లాన్ చక్రవర్తుల వారి అబ్బాయి వారుణ్య, ఆ పోటీ తర్వాత ఎప్పుడైనా కాసేపు శాస్త్రీయ సంగీతం ప్రాక్టీస్ చేసుంటాడంటారా? చెమికీలు, అద్దాలు, పూసలు, కుందన్స్,బల్బులు వగైరాలు కుట్టిన మెరిసే చొక్కాలు వేసుకుని,స్టీలు బెల్టులు, పూసల గొలుసులు వేసుకుని ప్రస్తుతం పాటల ప్రోగ్రాములకు యాంకర్ గా చేస్తున్న అతడిని చూస్ట్తే ఎంత బాధ వేస్తుందో!

ఈ రోజు వారీ సంగీత హింసే కాక, కొన్ని చానెళ్ళు "ఒక్కతే" అని, "ఏడే స్వరాలు" అనే పేర్లతోనూ పాపం డబ్బింగ్ ఆర్టిస్ట్ కూడా అయిన ఒక గాయనిని యాంకర్ గా పెట్టుకుని వారాంతంలో కూడా టీవీ వైపు చూడాలంటే దడ పుట్టేట్లు చేస్తున్నారు.


కొన్ని చానెళ్ళలో అన్ని రౌండ్లూ ముగిసి, ఫైనల్ కి వచ్చే వాళ్ళు ప్రేక్షకుల SMS ల దయతో కాస్త మంచి వాళ్ళే మిగులుతున్నారు.కొన్నింటిలో అదీ లేదు. ఇంతా చేసి ఈ గాయనీ గాయకుల అంతిమ లక్ష్యం ..
"సినిమాల్లో పాడటం"! ఇంతవరకు గెలిచిన వాళ్లకు ఎంత మందికి సినిమా అవకాశాలొచ్చాయో అందరికీ తెలిసిందే!

సెమీ ఫైనల్స్ కి చేరిన వాళ్ల ఇంటికి చానెళ్ళ వాళ్ళు కెమెరాలు పట్టుకుని వెళ్ళి,వాళ్ల ఆవకాయ జాడీలు, సింకులో అంట్లూ,బాత్ రూములో బకెట్లు, ఇంటి ముందు ముగ్గూ, కుంపట్లో బొగ్గు,వాళ్ళ బొచ్చు కుక్కపిల్ల, దాన్ని ఆడించే పని పిల్ల,వాళ్ల తలుపు గొళ్ళెం, తోమని హారతి పళ్ళెం, అన్నీ పడేట్టు చిత్రీకరిస్తూ వాళ్ల ను ప్రోత్సహిస్తారన్నమాట.


ఇహ, వోడిన వాళ్ళు భోరున ఏడవటం! యాంకర్లు, జడ్జీలు.. వాళ్ళ చుట్టాలెవరో పోయినట్టు విషణ్ణ వదనాలు పెట్టుకుని వాళ్ల భుజం తట్టి "this is what life!(ఇదేనట జీవితం)  నీ ఓటమి మరో గెలుపుకి పునాది" అని సోది ఓదార్పులతో కన్నీళ్ళు తుడవటం..ఇవన్నీ మనకి కూడా(ఎందుకు చూస్తున్నామురా దేవుడా అని) కన్నీళ్ళు తెప్పించే డ్రామాలు!


అవన్నీ పక్కనపెడితే,పట్టుమని నాలుగేళ్ళు నిండని పసి మొగ్గల చేత ఈ పోటీల్లో little buds అనీ 'చిన్నారుల సరాగాలు అనే పేర్లతో పాడించడాన్ని నేనసలు సహించలేకపోతున్నాను. గంట ప్రోగ్రాం రికార్డింగ్ కి రోజంతా పట్టే సందర్భాలుంటాయి.

అలా పసి బిడ్డల్ని రోజంతా కూచో బెట్టి హింసించి పాడిస్తే తల్లి దండ్రులకు ఏం వొరుగుతుందో అర్థం కాదు. అంత చిన్న పిల్లల గొంతుల్లో మెలొడీని, శృతి, లయలు పర్ఫెక్ట్ గా ఉండాలని ఆశించలేం! అయినా ఆ పిల్లల కంటే ముందు తల్లుల(తండ్రుల పాత్ర తక్కువే ఈ ఆరాటంలో) టెన్షన్ చూడాలి!


చెపితే నమ్మరు(చూసి ఉంటే సరే),  స ని ద ప మ కార్యక్రమంలో ఒక పదేళ్ళ పాప బాగా పాడుతున్నా కొన్ని చిన్న పొరపాట్ల వల్ల eliminate అయి తొలగవలసి వచ్చింది. వెంటనే వాళ్ళమ్మ ఘొల్లున ఏడుపు. "మా అమ్మాయి ఫైనల్స్ కి వెడుతుందని టోకీ గారు చెప్పారు. ఇక్కడ రాజకీయం జరిగింది. పిల్ల తెల్లవారుజామునే లేచి ప్రాక్టీస్ చేసింది..(ఎవరి కోసమో)" అని గోల గోల చేసింది. అందరూ ఆవిడను ఓదార్చడం!


ఇదంతా ప్రేక్షకులకు అవసరమా?ఆ తర్వాత (ఆ పాపను ఎంతగా హింసించారో), వైల్డ్ కార్డ్ ఎంట్రీ ద్వారా తిరిగి వచ్చి..పాడి నెగ్గింది ఆ రౌండ్! వాళ్ళమ్మ మళ్ళీ ఘొల్లుమంది....ఈ సారి ఆనందంతో!

ఈ చిట్టి మొగ్గల చేత "హుషారు గొలిపే "పాటల రౌండ్ లో పాడించే పాటలు వింటే జన్మ రాహిత్యం కలుగుతుంది.

"ఓరోరి యోగి .."(ఆ తర్వాత రాయలేను, క్షమించండి)

"వంగతోట మలుపు కాడ" ..ఇవీ!


"అబ్బో, ఈ పాటలకు పసి పిల్లలు రక రకాలు మూమెంట్స్ తో డాన్సాడుతుంటేనే చూసేశాం, పాట వినలేమా "అంటారా? సరే, అలాగే కానీండి!

న్యాయనిర్ణేతల గురించి రాయకపోతే నాకు నిష్కృతి లేదు. పాడిన ప్రతి వాళ్ళనూ యధాశక్తి మెచ్చుకోగలగడం వీళ్ల ప్రాథమిక అర్హత.భాష గురించి పట్టింపు లేదు. మొన్నొక కార్యక్రమంలో తెలుగు పాటలోని ఉచ్చారణా దోషాన్ని మలయాళీ మాల్గాడి శుభ పట్టుకుని చూపించేదాక ఎవరికీ తెలీకపాయె!

 మరో పాటల కార్యక్రమంలో ఒక కుర్ర జడ్జీ చిరంజీవి పాట ఒక పాప పాడుతుంటే హుషారుగా లేచి కుర్చీ దిగొచ్చి డాన్సాడేశాడు, చిరు స్టెప్పులతోనే!

టోకీ గారికి ఆ సదరు స ని ద ప మ వాళ్ళు ఎంత డబ్బిస్తారో గానీ రోజుకొక సారి
" ఈ చానెల్ కి నేను రుణ పడ్డాను..పడ్డాను..పడ్డాను" అని చెపుతూనే ఉంటారు!

నన్ను తిట్టుకుంటే తిట్టుకోండి..బాల సుబ్రహ్మణ్యం నిర్వహణలో జరిగిన

కార్యక్రమాల నాణ్యత ఇప్పుడు నడుస్తున్న వాటిలో ఒక్క దానికీ లేదంటే లేదు. గొంతు లో నాణ్యతను పట్టుకోగలిగే శాస్త్రీయ సంగీతం తెలిసీన న్యాయ నిర్ణేతలు ఉండేవారు బాలు ప్రోగ్రాముల్లో!

మన  గురువు గారికి అసలే భాషంటే ప్రాణం,పట్టింపూనూ!!
 "చాలా చక్కగా పాడావమ్మా "నా దేషం " అని ఒక్క విసురు విసిరితే ఇక జీవితాంతం "శ" కి "ష" కీ మధ్య తేడాని మర్చిపోలేరు ఎవరూ!


* * * *

కట్ చేస్తే....

మా కిరణ్ గాడి మూడో సెమిస్టరు తన్నేయడంతో వాళ్ళయ్య బెల్టు పుచ్చుకుని వెంట బడ్డాడు.(ఇదేదో మొదటే చేయవలసింది)దానితో వాడు ఆల్బంల గోల ( ప్రస్తుతానికి) వదిలి పుస్తకాలు పుచ్చుకుని స్టడీ రూములో సెటిలయ్యాడు.

* * *

మొన్నొక రోజు రాత్రి తొమ్మిందింటికి టివీ లో ఏ చానెల్ వెదికినా ఇవే పాటల ప్రోగ్రాములు వస్తుండటంలో తప్పక , మేము ఒక మూవీ చానెల్లో 'గోమాత వ్రత మహాత్మ్యం" సినిమా చూసాము! చాలా నచ్చింది నాకు. పాత సినిమాల విశ్లేషణ కింద నవతరంగం వాళ్ళు వేసుకుంటారేమో అడిగి, రాయాలి!



తాజాకలం:నాకు విదేశాల్లో ఉండాలని కోరికేం లేదు గానీ, ఇలాంటి కష్టాలెదురైనప్పుడు మాత్రం తెలుగు టీవీ చానెళ్ళు చూడలేని ప్రవాసాంధ్రులందరి పట్లా అసూయతో రగిలిపోతుంటాను.