అలగకపోతే చూడాలి !

చీటికీ, మాటికీ అలిగి కూచునే వాళ్లని చూస్తే ఇదివరలో భలే కోపం వచ్చేది. ఇప్పుడు అలవాటైపోయింది....కోపం రావడం! మా అమ్మాయి నేను కొంచెం కంఠం గట్టిగా చేద్దామని అనుకుంటూ ఉండగానే "నువ్వు నన్ను తిట్టావు"అని మొహం అటు తిప్పేసుకుని కూచుంటుంది, స్కూలు బస్ రెణ్ణిమిషాల్లో వస్తుందనగా!
బీపీ పెరుగుతుందా పెరగదా?

పైగా  "నీతూ వాళ్ళమ్మ .నీతూని ఏమీ అనదట  ." అని ఇంకొకరిని తోడు తెచ్చుకుంటుంది. పాపం ఆ  నీతూ వాళ్ళమ్మకు ఇహ ఆ ఓపిక కూడా లేదన్నమాట.




అసలు ఎవరైనా "అలక" ఎందుకు పూనుతారో, దీనెకేదైనా సైంటిఫిక్ కారణాలేమైనా ఉన్నాయా అని తెలుసుకోవాలని కోరిక నాకు! పైగా అలిగినపుడు ఆ కోపం "తిండి" మీద ఎందుకు చూపిస్తారా అని ఇంకో ఆశ్చర్యం!(చిన్నప్పుడు నేనూ అంతే లెండి)



మా ఇంట్లో ఎప్పుడూ ఎక్స్ కర్షన్ కి పంపించే వాళ్ళు కాదు.  అన్ లెస్..ఇటీజ్ కొండవీడు లేక అమరావతి!  ఇవి రెండూ దగ్గర కాబట్టి, సాయంత్రానికి ఇంటికొచ్చేస్తాం కాబట్టి! (ఇది తల్చుకుంటే కడుపు రగిలిపోతుంది నాకు. స్నేహితులందరితో కలిసి ఎక్స్ కర్షన్ కి వెళ్ళని జన్మా ఒక జన్మేనా అసలు?)  ఒకసారి మా స్కూలు వాళ్ళు శ్రీశైలం టూర్ కి ప్లాన్ చేశారు. మామూలే! మా ఇంట్లో వద్దనేశారు.

"ఏమిటి మతిపోయిందా? శ్రీశైలమే? అంతా కొండ, అడవి,నీళ్ళూనూ! (ఇవి లేని చోటికి ఎవరైనా ఎందుకెళ్ళాలో మరి) మనమందరం కలిసి వెళ్దాం లే" అనేశారు.(ఇంట్లో వాళ్ళతోనా? ఛీ)

ఆ రోజంతా అలిగి కూచునున్నాను, అన్నం తినకుండా!ఇలాంటి సందర్భాల్లో అమ్మ మా తిక్క భలే కుదురుస్తుంది. శరన్నవరాత్రులు కావడంతొ అమ్మవారికి చేసే నైవేద్యం కాక, దానితో పాటు ఆవడలు చేసింది అసందర్భంగా! సందర్భం చూసుకోకుండా అలిగినందుకు చింతిస్తూ..భోజనాల టైముకు మామూలుగా ఉండే ప్రయత్నం చేశాను,  అమ్మ గమనించకుండా కాజువల్ గా ఉండేలా జాగ్రత్త పడుతూ!!

కానీ ఆవిడ పది నిమిషాలకోసారి 'అమ్మలేమో అలిగి కూచుందాయె, ఇవాళల్లా తిండి తినదు,!ఎంత మొండితనమో"అని ఎవరో ఒకరితో అంటూనే ఉంది.



"అలగడం నీ హక్కు! నీ హక్కుని పరిరక్షించడం మా బాధ్యత" అన్నట్లు ప్రవర్తించేది అమ్మ. అసలు బతిమాలేది కాదు.అంత స్ట్రిక్టు!

 అసలావిడది స్టీవెన్ సీగల్  స్టైలు! ఏం జరిగిందో తెలిసే సరికి చెంప ఛెళ్ళుమనడం జరిగిపోయేది.(ఇదెప్పుడూ అన్నయ్యకే)


 అమ్మాయిలెప్పుడూ నాన్న కూతుళ్ళు కాబట్టి నానగారు మాత్రం "అదెందుకు అలిగిందీ"అని అలక తీర్చే ప్రయత్నాలు మొదలెట్టేవారు. ఈ  డిస్కౌంట్లు అబ్బాయిలకుండవు.  అన్నయ్య కి కోపం వచ్చిందంటే చెప్పకుండా ఇంట్లోంచి వెళ్ళిపోయి ఏ రాత్రికో ఇల్లు చేరేవాడు. ఒకసారి వాడు రాత్రియినా ఇల్లు చేరకపోయేసరికి నాకు అందమైన కలలొచ్చాయి కూడా!



వాడు అలా అలిగి వెళ్ళిపోయి ఏ వంతెన కిందో డబ్బు , రత్నాలు పంచుకుంటున్న దొంగల ముఠాలో చేరి పెద్ద "డాన్"  అయిపోతాడు. ఈ లోపు నేనొక అందమైన పోలీసాఫీసరుని (ఎస్పీకి తక్కువ రాంక్ కాకుండా చూసి)పెళ్ళాడేస్తాను. ఒకరోజు నేను నాగదేవత గుడికి వెళ్ళి పాము తో పిచ్చాపాటీ మాట్లాడుతుండగా అన్నయ్య నన్ను గుర్తుపట్టి ఆ తర్వాత రోజు వచ్చే రాఖీ  నాడు మా ఇంటికి ఒక బస్తాడు రత్నాలతో వస్తాడు.

అదే టైములో ఎస్పీ గారు....! ("ఈ సినిమామీరు చూశారు " కదూ  )

ఇంత సస్పెన్స్ లో ఉండగా అమ్మ లేపేసింది. లేచి చూస్తే... మడతమంచం మీద ఉన్న ముసుగు వీరుడు అన్నయ్యే అని తెల్సి నిరాశపడ్డాను. ఆ తర్వాత వాడు అలకలు మానలేదు కానీ నా కల మాత్రం నిజం చేయలేదు.



మా అమ్మాయి ఏ యే మాటలకు అలుగుతుందో చూడండి!

"ఏమిటి, ఇంకా ఆ రెండిడ్లీ తినడం అవలేదా?"(రెండు ఇడ్లీ ఇచ్చి అప్పుడే ఇలా అడిగేస్తారా ఎవరైనా?)

"నీ క్లాసులో అనన్య భలే ముద్దుగా ఉంటుంది" (అంటే నేను ఉండననేగా?)


"హాండ్ రైటింగ్ ఇలా ఉందేమిటి?"(మొన్నేగా నా హాండ్ రైటింగ్ బావుందని మెచ్చుకున్నావూ?అప్పుడే ఇలాగంటావా?")



"త్వరగా నడువ్, బస్సొచ్చేస్తుంది"(అంటే నేను లేట్ మాస్టర్ అనేగా నీ భావం?")


"డ్రస్ ఎందుకు అంతలా మాసిపోయింది?"(అంటే? నాకు నీట్ నెస్ తెలీదనేగా?)

"ఈ ఫ్రాక్ వద్దు, ఆ జీన్సు వేసుకో" (అంటే నేను ఫ్రాక్ లో సిండరెల్లా లాగా ఉండననేగా?")


ఈ మధ్య కౌన్సిలింగ్ లు ఎక్కువై  అలకలు తగ్గించింది కానీ,  లేకపోతే రెండు సార్లు పిలిచినా నేను పలక్కపోతే అలిగేస్తుంది.


భయపెట్టి అలకలు మానిపిద్దామంటే కుదరదు. దెయ్యాలు, బూచాళ్ళు ఉండరని నేనే చెప్పాను. ఇక దేనికి భయపడుతుందీ? టీచర్లని చూపించి భయపెట్టడం నాకిష్టం లేదు.

 తొమ్మిదో టీవీ లో క్రైం వాచ్ యాంకరంటే కూడా భయపడని పిల్లని ఏం చూపించి భయపెట్టాలో మరి!


ఇవాళ పొద్దున్నే అలిగి కూచుంది, ఎందుకంటే...Monday అంటే మంగళవారం కానందుకు! మంగళవారం దసరా సెలవులకు అమ్మమ్మ దగ్గరికి వెళ్తోంది మరి!