నాకు నచ్చిన ఒక కథ "ఇరుకు"

మంచి కథ ఎలా వుండాలి? అంటే ఏం చెప్తాం? నాకైతే ఒక కథ చదివామూ అంటే అది ఎప్పటికైనా సరే బుర్రలో అలా గుర్తుండిపోవాలి, కనీసం అస్పష్టంగా అయినా సరే! ఆ కథ లాంటి పరిస్థితి ఎక్కడైనా తారసపడితే వెంటనే ఆ కథ గుర్తు రావాలి. అందులో సందేశం ఉండక్కర్లేదు, గొప్ప పదజాలమో భావజాలమో ఇజమో పాడో ఏమీ ఉండక్కర్లేదు. విమర్శకుల విమర్శలో ప్రశంసలో పొందక్కర్లేదు. జీవితంలోని ఒక పార్శ్వాన్ని స్పృశించగలిగితే చాలు అనిపిస్తుంది. దాదాపు పదేళ్ళ క్రితం అనుకుంటాను ఆంధ్ర ప్రభ వారపత్రికలో రచయిత శ్రీ సలీం రాసిన కథ "ఇరుకు" చదివాను.ఎందుకో అందులోని కథాంశం అలా గుర్తుండిపోయింది. ఈ కథలోని పాత్రల్లో ఒకరిలా తప్పక నేనూ ప్రవర్తిస్తానేమో అనిపించింది. అలా ప్రవర్తించకపోతే ఒక ముసుగులో ఉన్నట్లే అనిపించింది.



కల్పన గారి బ్లాగు. లో ప్రస్తావన వచ్చాక ఈ కథను సంపాదించగలిగాను. ఆ పైన రచయిత సలీం గారితో ఫోన్లో మాట్లాడి కథను బ్లాగులో పెట్టడానికి అనుమతి సంపాదించాను.


ఈ కథ తెలుగు విశ్వవిద్యాలయం వారి వార్షిక కథా సంకలనంలో కూడా చోటు చేసుకుంది. తర్వాత నిశ్శబ్ద సంగీతం అనే సలీం గారి కథా సంకలనంలో వచ్చింది.

కథ చదవండి.ఎలా వుందో అభిప్రాయం తెల్పండి.సలీం కూడా తెలుసుకుంటారు.

  

  చదివారా? నిజానిక్కడ ఇరుకు లిఫ్ట్ లో ఉన్నది కాదు. మనుషుల మనసుల్లో ఉన్నదే! అందుకే ఒకరినొకరు తీవ్రంగా ద్వేషించుకుంటారు, ఒక గంట సేపట్లో ఆధిపత్య ధోరణి ప్రదర్శించుకుంటారు,రేపు ఒకరి మొహం ఒకరు చూసుకోవాలన్న మొహమాటం కూడా లేకుండా తీవ్రంగా ప్రవర్తిస్తారు. మనుగడ కోసం పోరాడినంత హంగామా
చేస్తారు.




నిజానికి మనుషుల్లో ఉండే సహజ ప్రవృత్తిని ఇంత చక్కగా ఆవిష్కరించే ఇలాంటి కథ చదివి చాలా రోజులైంది. ఎంత సేపూ బోధించి, బాధించే కథలే! మనసులో ఉండే వికారాలను దాస్తూ,పాజిటివ్ కోణాలతో వేసే ముసుగుల్తో అలంకరించే కథలే అన్నీ!



అందుకే మనిషి ప్రవృత్తిని ఆవిష్కరించిన ఈ కథ నాకు బాగా నచ్చింది.