నా కొత్త కథా సంకలనం "పల్నాడు కథలు"

డియర్ బ్లాగ్ ఫ్రెండ్స్

సారంగ వెబ్ పత్రికలో ప్రచురితమైన నా కథలన్నీ ఏరి కూర్చి, అనల్ప పబ్లికేషన్స్ "పలనాడు కథలు" సంకలనంగా ప్రచురించింది

15 ఈ  కథల పుస్తకం ప్రస్తుతం అమెజాన్ లో అందుబాటులో ఉంది

https://www.amazon.in/PALNAADU-KATHALU-%E0%B0%AA%E0%B0%B2%E0%B1%8D%E0%B0%A8%E0%B0%BE%E0%B0%A1%E0%B1%81-Sujatha-Velpuri/dp/819475187X/ref=sr_1_12?dchild=1&keywords=books&qid=1629212129&refinements=p_36%3A1741390031%2Cp_n_feature_three_browse-bin%3A9141485031&rnid=9141481031&s=books&sr=1-12

పబ్లిషెర్ వద్ద కూడా లభిస్తుంది 

అనల్ప బుక్స్ 

35-69/1

Second floor, GK Colony Bus stop

Near Neredmet X Roads

Secunderabad 500094

Phone: 7093800303

ధర . రూ.225

పేజీలు 180 

పుస్తకం చదివి మీ అభిప్రాయాలు తెలియజేయవలసింది గా కోరుతున్నాను 

సైదమ్మ వీలు నామా ((పలనాటి వాకిట్లో కథ)

 

       (సోషల్ మీడియా నుంచి కొంత బ్రేక్ తీసుకోవడంతో ఆల్స్యంగా మూడో కథ ప్రచురిస్తున్నాను )

 సైదమ్మ వీలు నామా

“ఏం పిన్నావో ? జాం  సేపు గాలా నువ్వొచ్చి? పిలుత్తుంటే పలకవే?  పొణుకున్నావా ఏంది ?” చిల్ల కంప దడి అవతల్నుంచి సాంబ్రాజ్యం కేక విని , చిక్కుడు కాయలు బుట్ట నిండా నింపుకుని పందిరి కింద నుంచి ఇవతలికొచ్చింది సైదమ్మ

పని చేయాలన్న ఉత్సాహం ముందు, వంగి పోయిన నడుం ఎప్పుడూ అడ్డం కాదాయె

” మాయ్ సాంబ్రాజ్యం, ఇయాల జాంకాయలు మొత్తం అమ్మలా! గుండె దడ గా ఉండి కాచేపు పొణుకోవాలనిపిచ్చి బడి వొదిలే దాక ఉండ్లా! ఇంటికొచ్చేశా. ఆ బుట్టలో ఉండయ్యి !  మస్తాన్ ని రమ్మను. తీస్కబోతాడు”

“సిక్కంగా టీ పెట్టి పంపిత్తా, పొణుకో నువ్వు, నీ సిక్కుడు కాయలు తగలబడ ”  దడి అవతలికి వినపడేలా అరుస్తూ పొయ్యి కింద పుల్లలు పెట్టింది సాంబ్రాజ్యం

“ఎవురే ఈ ముసల్ది? ఎప్పుడూ అవుపించలా?” ఇప్పర్ల నుంచి “ఏం పిన్నావో ? జాం  సేపు గాలా నువ్వొచ్చి? పిలుత్తుంటే పలకవే?  పొణుకున్నావా ఏంది ?” చిల్ల కంప దడి అవతల్నుంచి సాంబ్రాజ్యం కేక విని , చిక్కుడు కాయలు బుట్ట నిండా నింపుకుని పందిరి కింద నుంచి ఇవతలికొచ్చింది సైదమ్మ

“నువ్వొచ్చిందెప్పుడే అసలు ! ఈ గుడిసె లో ముప్పై ఏళ్ల  నించీ ఉంటంది.ఎంత పెద్ద తోటో చూశావా? ఒంటి సేత్తో పెంచింది.   కూరా నారా యేసి అమ్మిద్ది . జాంకాయలు కోసక పోయి బడి కాడ కూసుంటది”

“వాయబ్బో! శానా యావుందే . మొగుడు పొయ్యాడా ఏంది? ఎవరూ లేరా ? పిల్లలో?” మట్టి నేల  అలకడానికి పుట్టమట్టి తడిపి పేడలో కలిపింది

“ఎందుకడుగుతావు లే! పాపం పిన్నావది ఏడుపు కతే! ఆ మడిసి కాబట్టి అంత గుండె దైర్నం తో ఉంది కానీ ఇంకోళ్ళయితే ఏ సాగర్ లోనో, సత్రశాల్లోనో దూకి సచ్చే వాళ్ళే”

సైకిల్ టైరుని కర్రతో తిప్పుకుంటూ పరిగెత్తుకు వస్తూనే జాంకాయల సంగతి విని ఉషారు గా సైదమ్మ గుడిసెలోకి పోయాడు  మస్తాన్

“ఏరా దొంగ నా బట్టా, నిన్న మాయిటేల కాళ్ళు   తొక్కటానికి  రమ్మంటే రాలా?ఏం వాయవొచ్చింది?”  జాంకాయలు ఒక బొచ్చెలో వేసి వాడికిచ్చింది

 

“పోమ్మోవ్, నేను సదువుకుంటుండా అప్పుడు! మా లెక్కల మాష్టారు బో రాచ్చసుడు. సేతులు ఎనక్కి తిప్పి బొమికల మీద కొడతాడు. పేణం పోయిద్ది. అందుకే లెక్కలు సేసుకుంటన్నా అప్పుడు నాకు లెక్కల్లోతొంబై  యేడు  మార్కులొచ్చినై మూణ్ణెల్ల పరీచ్చల్లో ! ఆర్నెల్ల పరీచ్చల్లో వంద రాబోతే గొంతు మీద కాలేసి తొక్కుతాడంట” ”

"మయ్యే, సదూకో సదూకో! మీ నాన లాగ నువ్వు గూడా మట్టి పనికి పోబాక . సర్లే గానీ,ముందు  కాచేపు కాళ్ళు తొక్కి పోరా”

“మరి రేపు ఉసిరి కాయలు కోసుకుంటా . ఉసిరి కాయ తిని  మంచినీళ్ళు తాగితే నోరు బో తీపి ”

“సచ్చినోడా, మళ్ళీ బేరం పెట్టా? సరే కోసుకుందువు లే”  వాకిట్లో అరుగు మీద నడుం వాల్చింది సైదమ్మ. రోజంతా తిరిగి తిరిగి సాయంత్రానికి కాళ్ళ నొప్పులతో మస్తాన్ ని పిలుస్తుంది కాళ్ళు తొక్కించుకోడానికి

నున్నగా అలికిన  నేల మీద తడిపిన సున్నంలో పుల్ల ముంచి  చుక్కల ముగ్గులు పెడుతోంది సాంబ్రాజ్యం.

“అది గాదే, ఓ  అరెకరం ఉండదూ ఆ ఇంటి స్థలం? ఏం జేసుద్దీ ? అటాత్తుగా పోతే చూసే దిక్కులేదంటుంటివి” చెల్లెలు కుతూహలం మళ్ళీ

“నీకెందుకే ఆత్రం ముండా ? సవితి కొడుకున్నాడు లే . ఆయనొచ్చి చూసి పోతాడు అప్పుడప్పుడూ”

“ఆళ్ళ కాడే పడుండచ్చు గా ఈ ముసల్ది?”

ముగ్గేయడం ఆపి చెల్లెలు మొహంలోకి చూసింది దీర్ఘంగా “అట్టా “పడుండే రకం” కాదు పిన్నాం!బో రోసగత్తె

పెళ్ళయిన ఆరేడేళ్ల దాకా పిల్లలు పుట్లేదని మొగుడు సడి సప్పుడూ లేకుండా రెండో పెళ్ళాన్ని తెచ్చుకున్నాడు. ఎప్పుడూ? ముప్పయ్యేళ్ల  పై మాటేనంట. మనం పుట్లా  అప్పటికి.

మొగుడి మీద తిరగబడిందంట. పుట్టింటి నుంచి కూడా ఎవురూ రాలేదంట మాట్టాడే దానికి. సర్దుకోని ఉండమన్నారంట. గొడ్రాలు కదా యాడకి బోయిద్ది లే అనుకున్నారట్టుగుంది

మెళ్ళో తాడు గూడా తెంపి మొగుడి మొహాన పార్నూకి కట్టుగుడ్డల్తో వొచ్చేసిందంట. కోటప్ప కొండ కాడ ఏదో సత్రం లో ఒండుకుంటా.. పిడకలు చేసి,  కలుపుకి, నాట్లకి పొయ్యి పొట్ట బోసుకుందంట.  “పెద్ద  ఆసామి  గారి పెళ్ళాం కూలి పనికి పోతుందని ఊరంతా చెప్పుకుంటన్నారని ఆయనకు మండి పోయిందంట

“డబ్బులిస్తా, ఒక ఇల్లు కట్టిచ్చి ఇత్తాను వొచ్చి సుకంగా ఏరేగా ఉండమన్నాడంట. ”

“పొయ్యిందా? ఏం రోగం డబ్బులిత్తానంటే? తీసుకుంటే పొయ్యేదానికి” చెల్లెలు అడ్డం పడింది

ఎర్రగా చూసింది  సాంబ్రాజ్యం .”మేయ్, ఏందా వాగుడు? డబ్బులిత్తే పొయ్యే మడిసైతే, బైటికెందుకొచ్చిద్ది?”

 

” తాడు నీ మొహాన తెంపి పారేసొచ్చినపుడే నీ నగలూ డబ్బులూ నీ మొకాన కొట్టుకోమని అర్దం. నేనేం దొంగతనం  సెయ్యట్లా, లంజతనం అంతకంటే సెయ్యట్లా! రెక్కలిరిచి కష్టం చేసుకుంటన్నా” ” అని, ఆ పాట్న పోయి వాగు లో కాస్త మెరగ్గా ఉన్న సోటు సూసి, యానాది రావుడని ఉండేవాడు లే , ఆయన్ని పిలిపిచ్చి ఈ గుడిసె ఏపిచ్చుకుందంట”

“వాగులోనా?”

“ఇదంతా వాగే మరి అప్పుడు. ఆ సుట్టు పక్కలంతా పక్కలంతా , మట్టి తవ్వి తెచ్చి పోసుకోని మెరక పెంచుకుందంట.

పొలాలన్నీ  స్థలాలై పోయినై గదా! దాంతో వాగు ఎండే పోయింది. పాతికేళ్ల కింద,  తాసీల్దారు గారి ఆపీసులో గుమాస్తా  ఒకాయన “అడ్డెడ్డె, ఆడకూతురు మొగరాయుడల్లే ఎంత కష్టపడతంది రా”  అని  ఆ పోరంబోకు వాగులో అరెకరం స్థలానికి  పట్టా ఇప్పించాడంట.

ఏందో సెప్పిద్దామ్మా ఆయన పేరు, గుమాస్తా గారి పేరూ…. ఆ, ఆ, శామ్యూల్ రాజంట .  ఎంత మన్నన జేసిద్దో ఆయన్ని!

ఇంట్లో దీపం బెట్టాడని రోజూ దణ్ణ దణ్ణాలు పెట్టిద్దనుకో

మొగుడూ, ఆ రెండో పెళ్ళాం కూడా పొయ్యి శానా రోజులైంది.  ఆ సవితి కొడుకు ఒట్టి తాగుబోతు ఎదవ.

గారాబం గజ్జెలకేడిస్తే, ఈపు దెబ్బలకేడ్చిందనీ …సదువబ్బలేదు గానీ, పేకాట బానే అబ్బింది. తండ్రి సచ్చాక పిన్నాం కాడికి వొచ్చి పోతా ఉంటాడు. కోడో , యాటో కోసినప్పుడు ఇంటికాణ్ణించి తెస్తాడు. పిన్నాం కి కూడా ఆడంటే ఇష్టవే నట్టుగుంది . బానే మాట్టాడిద్ది

ఒక్కతే ఉండీ ఉండీ పాపం ఇసిగి పోయిందేమో, ఎంతైనా మొగుడి కొడుకు గదా! ఎప్పుడొస్తాడాని సూసిద్ది. ఆ ఇంట్లో మాత్రం అడుగు బెట్టదు. వొదిలేసి వొచ్చిన్నాడే ఋణం తీరినట్టే.. అంటది ”

మాటల్లో పడి చేతిలో సున్నం డబ్బా చూసి ” సేయ్ , గాబులో నీళ్ళుండయి తీసకరా బో  పో. ఎండి పోయిందిది” అంది

సున్నంలో నీళ్ళు కలుపుతూ కొనసాగించింది “ఈ స్థలంలో కూరా నారా యేసి, కాయలమ్మి, ఎండ కన్నెరక్కుండా పెరిగిన పిన్నాం శానా కష్టపడింది .ఇప్పుడు పని చేసే అక్కర లేక పోయినా, కాళీ గా కూసోదు. అదే ఆ మడిసి గొప్పతనం.

ఎవురైనా సరే, పని సెయ్యాలంటది. ఈ వొయిసు లో పోయి కాయల బుట్ట తో బడి కాడ కూసుంటది.  డబ్బు యావ ఎక్కువేనబ్బా ఆ మడిసికి. అంతా ఆ కొడుకెదవకే గదా! రాజుల సొమ్ము రాళ్ల పాలనీ… సెమట్లు కక్కి సంపాదించిందంతా వాడి పాల బడితే రుదా అయిపోద్ది గదా ” మెట్ల మీద చివరి గీత ముగించి, చుక్క పెట్టి “ఓయమ్మో.కోటయ్య సావీ. ” అని నడుం పట్టుకుని  లేచి సున్నం డబ్బా కొబ్బరి చెట్టు మొదట్లో కోళ్ళగూడుమీద పెట్టింది

****                                                                       *********                                                

 

“పండక్కి నువ్వు రావాలంటంది నీ కోడలు. ఒక్కసారైనా రావు” నిష్టూరమాడాడు బాలచంద్రుడు. పల్నాటి  చరిత్ర నాటకం చూసి రాగానే పుట్టాడని ఆ పేరు పెట్టారు

"రమ్మని పిలిచారు. అది చాల్లేయ్యా  !

ఇదుగో బాలా, మరే.. అట్ట  ఎండలో తిరగబాక. చూడు, ఎట్టా నల్లంగా అయిపొయ్యావో” మొగుడి కొడుకు మీద ప్రేమ పొంగిపొర్లింది

“యాటని కోశారు సుబ్బారావోళ్ళు. నీ కోడలు నీ కోసమని కూర పంపింది” మూడు గిన్నెల ఇత్తడి కారేజీ అరుగు మీద పెట్టాడు కారేజీ చూస్తేనే నూరూరింది

“మాయ్యే! ఎంత గుర్తుగా తెస్తావయ్యా” మురిసి పోతూ బొడ్లోంచి చిన్న గుడ్డ సంచీ తీసి రెండువేలు తీసి బాల చంద్రుడి చేతిలో పెట్టింది .

రెండు వేలు!! ఈ మజ్జ కాలంలో కళ్ళజూళ్ళా. పెళ్ళాం ముండ పైసా దక్కనీటల్లా  పేకాడతాడని

“మొన్న మనవడి పుట్టిన రోజంటివే! తీసకొస్తావనుకున్నా. అబ్బాయికియ్యి. ఏదైనా కొనుక్కోమను”

డబ్బు జేబులో పెట్టేసుకుని “ఇప్పుడెందుకియ్యన్నీ! నువ్వొచ్చి మాతో ఉండాల! ఈ వొయిసు లో నువ్వింక కష్టం సెయడానికీల్లేదు. ఆయి గా కానగ సెట్టు కింద మంచవేసుకోని కూసో. అబ్బరంగా సూసుకోనీ మమ్మల్ని!మా నానేం జేశాడో నాకు దెలవదు. మాకు మాత్రం నువ్వు గావాల. ఇంటో పెద్ద దిక్కుండాల”

ఎప్పుడో ఆరి పోయిన సైదమ్మ కళ్ళలో చెమ్మ పొర ఒకటి నెమ్మది గా వచ్చి చేరింది, బాల చంద్రుడి మాటలు వింటూ.

“పండగ ముందే వొస్తానయ్యా! కాస్త ఈ సెట్లూ పాదులూ ఎవురో ఒకరికి అప్పగియ్యాల గా? ఎంత వొద్దనుకున్నా , డబ్బులొస్తున్నయ్యి గా తోట మీద ”

“సరే అట్టనే గానీ ! నెల రోజుల్లో పొయ్యేదేముంది లే .. జాగర్త.  కారేజీ లో ఏడన్నం పెట్టింది కోడలు. తినేసి పొణుకో! అది కడిగే పని  పెట్టుకోవద్దు! రేపొచ్చి తీస్క పోతాలే”

బాల చంద్రుడి చెయ్యి పట్టుకోవాలన్న కోరికను అణుచుకుంది సైదమ్మ. “సొంత కొడుకైతే సెయ్యి పట్టుకోటానికి ఇంత ఆలోచన సెయ్యను గదా “అనుకుంది కొంచెం దిగులుగా

### #####

“మీ పెద్దమ్మని ఎవరూ మోసం చేయ్యలేదు. ఆమే వచ్చి కాయితాలు రాయించి రిజిస్టర్ చేయించింది. దసరాకి ముందే జరిగి పోయింది ఇది” అడ్వకేట్ శర్మ మాటలు ఇంకా మింగుడు పడటల్లేదు బాల చంద్రుడికి

“పెద్దమ్మ కాడ డబ్బులు గూడా ఉండై! నాకు దెల్సు.." ఉగ్రంగా లేవబోయాడు

సైదమ్మ శవం చుట్టూ ఇంటి పక్కల వాళ్లు పది మంది చేరారు.

సాంబ్రాజ్యం  గుండెలు బాదుకుని ఏడుస్తోంది

మూత తెరవని ఇత్తడి కారేజీ అరుగు మీద నిశ్చలంగా కూచునుంది

“మీ పెద్దమ్మ దగ్గర ఏమేమున్నాయో, నీకేం తెలుసో మాకు తెలీదు. గుడిసె ఉన్న అరెకరం స్థలాన్నీ హరిజన కాలనీ కమ్యూనిటీ హాల్ కోసం రాసిచ్చింది. దీన్ని అమ్మి, ఆ డబ్బుని హాలుకి వాడమని కోరిందామె ”

“అట్ట మీరు చెప్తే సరి పోదు” కళ్ళెదురు గా కాయితాలు కనపడుతుంటే,  పోట్లాడే దమ్ము లేక పోయినా.. బింకంగా ఎగిరాడు బాల చంద్రుడు

“మరి సైదమ్మ వొచ్చి చెప్పిద్దా?” ఎవరో  గుంపులోంచి అన్నారు

“రిజిస్టర్ ఆఫీసుకు వచ్చి ఆమె స్వయంగా రాయించి ఇచ్చిన కాయితాలివి. నువ్వెంత అరిచినా ఏమీ లాభం లేదు. బాంక్ లో డబ్బున్న మాట నిజమే

దాన్నిజెడ్పీ స్కూలు దగ్గర, గవర్నమెంట్ ఆస్పత్రి దగ్గర  బస్ షెల్టర్లు కట్టటానికి రాసింది   సాంబ్రాజ్యం కొడుకంట… మస్తాన్ అనే పిల్లవాడి చదువుకు ఇమ్మని పాతిక వేలు రాసింది”    శర్మ కాయితాలు కట్ట గట్టాడు

చివరి మాట వింటూనే ” ఓ పిన్నావో” అంటూ పెరిగిన సాంబ్రాజ్యం ఏడుపు గుంపులో జనం చెవుల తుప్పు వదలగొట్టింది

గబగబా సిగరెట్ ముట్టించి ఆ చివర్న ఉన్న చెట్టు కిందకి పోయాడు బాల చెంద్రుడు .

“లంజ , ఎంత పని చేసింది రా! దీని ముసలి కంపు బరిస్తా దీనికి సికెన్లూ మటన్లూ తెచ్చిచ్చేదానికి నేనేమైనా దీన్ని ఉంచుకున్న మొగుణ్ణా? ? మా యమ్మ సచ్చినపుడు,మెడ్రాస్ పేకాట క్లబ్బులో ఉండి సూట్టానికి కూడా రాలా నేను . ఇదంటే ప్రేవా నాకు? యాణ్ణుంచి వొచ్చిద్దయ్యా  మా లావు ప్రేవ? హమ్మ హమ్మ… ముష్టి ముండ , దీన్తల్లి , అయ్యా కొయ్యా అంటూనే ముడ్డి కింద మంట బెట్టింది ” ఎన్ని బూతులు చెరిగినా కసి తీరటల్లేదు.

లక్షల స్థలం  ఎవరో ఎగరేసుకు పోయారంటే కడుపు మండి పోతోంది

“ఎవురయ్యా అసలు హరిజన్ కాలనీ లో కమ్యూనిటీ హాల్ కావాలని అడిగింది? ఆ పని నెత్తినేసుకుందెవురు? ఎవురా పెద్ద మడిసి? చర్చి పాస్టరేనా? ఆ నా కొడుకు…”

“కాదు, థామస్ రాజు..! పీటీ   మాష్టారు డేవిడ్ రాజు కొడుకు

వాళ్ల తాత  ఆర్దీవో ఆపీసు లో గుమాస్తాగా చేసేవాడంట  శామ్యూల్ రాజంట తెల్సా  నీకు?” ఎవరో అడుగుతున్నారు

 

సాంబ్రాజ్యం ఏడుపాపి విచిత్రంగా సైదమ్మ శవం వైపు  చూసింది

“శామ్యూల్ రాజా ?”

జీవం ఆరిన సైదమ్మ మొహంలో చాలా జవాబులే దొరికాయి సాంబ్రాజ్యానికి

(కథా కాలం 1980-90)

-సుజాత వేల్పూరి  

 (pic: Google images) 

 

 

 

మీ సంబంధం మాకు నచ్చలేదు (పల్నాటి వాకిట్లో (కథ-2) )

                                                        మీ సంబంధం మాకు నచ్చలేదు 

"రేపు పదింటికల్లా రెడీ గా ఉండు"

మోహిత్ మాట విని విద్య కి ఒక్క క్షణం ఎందుకో చిరాకు కల్గింది

ఎప్పటికైనా తప్పదు గా వెళ్ళక, మాట్లాడక ?

" నువ్వేం కంగారు పడాల్సిన పన్లేదు. మా ఇంట్లో అందరికీ తెల్సు కదా ! నువ్వు ఇంజనీరింగ్ చేస్తున్నావని, కాంపస్ లో సెలెక్ట్ అయ్యావని తెల్సీ  మా నాన్న చాలా సంతోషించారు తెల్సా!  మా ఇంట్లో అంతా ఫ్రెండ్లీ గా ఉంటుంది వాతావరణం. మా అత్తయ్య కూడా వస్తుంది రేపు "

"అత్తయ్యా?"

"అవును, రేపు నువ్వొస్తావని చెప్పాను. మేనల్లుడి కాబోయే భార్య ఎలా ఉంటుందో చూడాలని ఆ మాత్రం తహ తహ ఉండదా? నన్ను చిన్నప్పుడంతా అత్తయ్యే పెంచింది. పొద్దున్నే బయల్దేరి వస్తుంది. విజయవాడేగా? తొమ్మిదింటికల్లా వచ్చేస్తుంది. "

ఆవిడెవరో తనని చూడ్డానికి వస్తుందంటే ఇంకా చిరాకు పెరిగింది

ఈ పరిస్థితిని అవాయిడ్ చేస్తే బాగుండనిపిస్తోంది.

"నిన్ను చూశాక,అప్పుడు మీ ఇంట్లో వాళ్లతో మాట్లాడతారు . మీ అమ్మ ఇంకా మీ  మావయ్యా?... ఎవరాయన  మీ కాలేజీ కి వస్తుంటారు"

"అవును, మా మావయ్య. అమ్మ కి బాబాయి కొడుకు"

" ఆ ఆయనే! ముందు నువ్వు మా ఇంట్లో అందరినీ కలువు. ఎంత ఫ్రెండ్లీ గా ఉంటారో నీకే తెలుస్తుంది. ఆ తర్వాత మీ మావయ్య , అమ్మ వచ్చి  మాట్లాడచ్చు"

"మాట్లాడొచ్చు అంటే?ఏం మాట్లాడాలి?"

"కట్నం అదీ అడగరులే కంగారు పడకు"

"నాకిట్టాంటి  జోకులు నాకు నచ్చవబ్బాయ్ "

"అబ్బ, ఊరికే అన్నాను లే! పెళ్ళి గురించి మాట్లాడుకోవాలి కదా? విద్యా, నీకెప్పుడో చెప్పాను, నా వైపు నుంచి అంతా ఓకే! నీ వైపు నుంచి అభ్యంతరం ఉండటానికేముంది? "

"నా వీసా రాగానే ఎక్కువ టైముండదు ప్రయాణానికి. నెల రోజుల్లో వచ్చేస్తాను గా తిరిగి "

"ఎన్నింటికి వెళ్దాం రేపు? అమ్మతో కూడా ఒకసారి చెప్తాను" 

మోహిత్, తనూ ఒకరినొకరు ఇష్టపడ్డం, కల్సి తిరగడం బానే ఉంది గానీ, ఇట్లా వాళ్ళింటికి పోవడం, వాళ్ల చేత "ఓకే, టెస్టెడ్" స్టాంప్ వేయించుకోవడం.. ఇదంతా బాగా అనిపించడం లేదు 

.మొదటి సారి మోహిత్ ఇంటికి వచ్చినపుడు అమ్మమ్మ డాన్స్ ఫొటోలూ, తాతయ్య తబలా వాయిస్తున్న ఫొటోలూ చూసి చాలా ఆశ్చర్య పోయాడు. 

"నిజమా?నమ్మలేక పోతున్నా. భలే అందంగా ఉన్నారు మీ అమ్మమ్మ " అన్నాడు.

అమ్మ కాస్త కలవరపడింది, మోహిత్ తనని పెళ్ళి చేసుకోవాలనుకుంటున్నానని చెప్పినపుడు . నాలుగు రోజులు ఆలోచించింది. మావయ్యతో చెప్పింది. 

మావయ్య ఏమీ మాట్లాడలేదు. "దాని ఇష్టం కనుక్కో" అన్నాడు 

"అన్ని వివరాలూ మీ ఇంట్లో చెప్పి అందరికీ ఇష్టమైతేనే మాట్లాడుకుందాం! మా అమ్మ రికార్డింగ్ డాన్సులు చేసేది. మా నాన్న తబలా వాయించే వాడు. నన్ను చదివించి బాంక్ లొ ఉద్యోగం వచ్చాకే పెళ్లి చేశారు.  ఇష్టపడే వెంటబడి మరీ చేసుకున్నాడాయన. ఆయనా బాంక్ ఎంప్లాయీ నే , వేరే బాంక్ లో ! 

పాప పుట్టాక నన్ను వదిలేసి వెళ్లిపోయాడు. కారణం మా అమ్మ రికార్డింగ్ డాన్సర్ కావడమే! ఆమెను చూసుకోవాల్సిన బాధ్యత నా మీదనే ఉండేది. అతనికి అది ఇష్టం లేదు. తన స్నేహితులో, చుట్టాలో వచ్చినపుడు ఆ అయిష్టంమరింత పెరిగి పోయేది.   మా అమ్మ ఇంట్లో ఉండటం తనకు నచ్చేది కాదు. ఎప్పుడైనా అతని స్నేహితులు వస్తే మా అమ్మ పెరట్లోనే ఉండేది. లేదా గుడికి పోయి కూచునేది. 

అలా జరగడానికి వీల్లేదని చెప్పేశానొక రోజు. పెద్ద గొడవ జరిగింది. అది మొదలుకొని తరచూ గొడవలు జరిగేవి. ఒకసారి అతను ఎటో వెళ్ళి పోయి మా అమ్మ ను హోమ్ లో చేర్పిస్తే కానీ ఇంటికి రానని ఉత్తరం రాశాడు. నేను చేర్పించలేదు

అతను తిరిగి రానూ లేదు.

ఇలాటి ఇబ్బందులేవీ విద్యకు రానే కూడదు  " 

అమ్మ చెప్తుంటే ఇష్టంగా  చూస్తూ కూచుంది అమ్మని! ఎంత గొప్పది అమ్మ!

చిన్నప్పుడు ఇంట్లో జరుగుతుండే గొడవలు గుర్తున్నాయి ఇంకా

తను నాలుగో తరగతి లో ఉండగా నాన్న వెళ్ళిపోయాడు. 

తర్వాత వేరే పెళ్ళి చేసుకున్నాడని ఎవరో చెప్పారు. ఆ పెళ్ళి చెల్లదనీ  కేసు వెయ్యమనీ, భరణం అడగమనీ అమ్మకి సలహాలు ఇచ్చారు స్నేహితులు. అతనే అవసరం లేనప్పుడు అతని డబ్బు  అవసరం లేదంది అమ్మ

అమ్మకి ఉద్యోగం లేక పోయినా అతని డబ్బు తీసుకునేది కాదు . 

అమ్మమ్మ మాత్రం చాలా దిగులు పడి చచ్చిపోయింది. తన వల్లే అమ్మ ఒంటరిదై పోయిందనీ, తను వెళ్ళి పోతాననీ అమ్మమ్మ ఇంటి వెనక బాదం చెట్టు కింద కూచుని ఏడ్చే దృశ్యం గుర్తుంది. 

ఆ వయసులో అది పెద్ద సమస్యగా తెలీలేదు. 

నాన్న లేడనే బెంగ కూడా ఉండేది కాదు.

వేరే పనేదీ చేతకాక, దొరక్క,  కాసిన్ని ఎక్కువ డబ్బులొస్తాయని ఆశపడి తన మీద ఆధారపడ్డ వాళ్ల కోసం చేసిన డాన్సులు..  చివరికి కూతురు బతుకు నాశనం చేశాయన్న దిగులుతో అమ్మమ్మ ఎక్కువ రోజులు బతక లేదు

మోహిత్ కి  అదంతా చెప్పినపుడు తనకంటే ఎక్కువగా దుఃఖ పడ్డాడు.

తన గురించి తనకు బాగా తెలుసు. వాళ్ళింట్లో కుల మతాల ప్రసక్తి లేదనీ, అందరూ చదువుకున్న వాళ్ళే అనీ, చక్కగా ఆలోచిస్తారనీ ఎంత చెప్పినా, వాళ్ళింటికి వెళ్ళాలంటే మాత్రం ఎందుకో కొంచెం సంకోచంగా అనిపిస్తోంది. వాళ్ళన్నది కూడా కులాంతర వివాహమేనని చెప్పాడు మోహిత్. 

అయినా ఎందుకో ఇష్టం గా లేదు ఈ మీటింగ్

తన కుటుంబం గురించో, అమ్మమ్మ గురించో చప్పున వాళ్ళేదైనా మాట్లాడితే? ఎలా రెస్పాండ్ అవాలి?

కోపం వస్తే తనకి?

అబ్బ, అలా ఏం  జగరదులే ! ఇట్టా పోయి అట్టా మాట్టాడి వచ్చేస్తే పోలా ?

తన వైపు నుంచి సమస్యే రాదని మోహిత్  చెప్పాక ఇంకేంటి? ఇదొక కాజువల్ మీట్ అంతే! 

"రేపు మోహిత్ వాళ్ళింటికి వెళ్తున్నా " చెప్పింది అమ్మతో

"తను వచ్చి తీస్కెళతాడా?" 

"ఊ, ముందు నేను వెళ్ళి కాజువల్ గా కల్సి వస్తాను. తర్వాత నువ్వూ మావయ్యా వెళుదురు లే! లేదా వాళ్ళోళ్ళు మాట్లాడతారట" 

"వాళ్ళొస్తారా?"

"అవును, వాళ్ళకు అట్టాంటి పట్టింపులేం లేవంట. ఆడపిల్ల గలోళ్ళే వచ్చి మాట్టాడాలని"

 

" సర్లే, పెందలాడే పడుకో, అర్థరాత్రి దాకా చదువుతూ కూచోవాకు" 

అమ్మకసలు కంగారే లేదు.  ! 

**********                                                     ************                                             *************

వాకిట్లో అడుగు పెడుతుండగానే లోపల నుంచి వినపడుతున్న సంగీతం విద్య కి హాయిగా అనిపించింది 

డాబా మీద నుంచి కరివేపాకు  కోసుకుని మెట్లు దిగి వస్తున్న మోహిత్ వాళ్ళమ్మ విద్యను చూస్తూనే చిరునవ్వుతో దగ్గరికి వచ్చి చేతులు పట్టుకుంది 

 

"రా..రా " అంటూ లోపలకి దారి తీస్తూ "ఎవరొచ్చారో చూడండందరూ " అంది పెద్దగా 

అందరూ బాగానే రిసీవ్  చేసుకున్నారు. 

గదిలో ఉన్న తాతగారు కూడా లేచి వచ్చారు మనవడికి కాబోయే పెళ్ళాన్ని చూడ్డానికి

పొద్దున్నే వచ్చిన  మేనత్త విద్యను చూసి"కుందనపు బొమ్మలా ఉంది రా, ఎంతైనా అందం వాళ్ళ సొత్తనుకో" అని బుగ్గలు నొక్కింది . 

మోహిత్ తల్లి వచ్చి " అక్కడే నిలబడ్డావేం? రా వంటింట్లోకి వెళ్దాం.  కబుర్లు చెప్పుకుంటూ వంట చేసేద్దాం రా" చనువుగా చేయి పట్టుకుని తీసుకెళ్ళింది. 

అమ్మయ్య అని తేలిగ్గా ఊపిరి తీసుకుంది విద్య. బెండకాయల కవరు విద్యకిచ్చి "సన్నగా తరుగు. మోహిత్ చెప్పాడా ? మా ఇంట్లో అందరూ వెజిటేరీయన్లు. మీరు నాన్ వెజ్ అనుకుంటాను. కానీ పర్లేదులే. పెళ్ళయ్యాక అంతా ఒక చోట ఉండంగా! నువ్వూ వాడూ ఏం వొండుకున్నా, తిన్నా పర్లేదు "

అందరూ చాలా కలుపుగోలుగా అనిపించారు .  కాస్త ఊపిరాడినట్లయింది. అనుకున్నంత చిరాగ్గా ఏమీ లేదిక్కడ 

మోహిత్ చెల్లెలు కాలేజీ నుంచి వస్తూనే "విద్యా? అబ్బ, ఎంత బతిమిలాడించుకున్నావో మా ఇంటికి రావడానికి" అని నిష్టూరమాడింది 

రోజూ భోజనం గదిలోనే చేసే తాతా బామ్మలిద్దరూ ఆ రోజు టేబుల్ దగ్గరికి వచ్చారు కాబోయే మనవరాలితో కల్సి తినాలని.

" కోటప్ప కొండ తిరణాలంటే చాలు, ఎంత హడావుడో, ఎంతమంది వచ్చేవారో డాన్సులాడ్డానికి. అందరూ నాణ్యమైన వాళ్ళుంటారా ఏవిట్లే గానీ జూనియర్ శ్యామలని ఒకావిడ ఉండేది. దేవకన్యంటే నమ్మాలి మరి. కళ్ళకి కాటిక పెట్టుకోక పోయినా నల్లగానే ఉండేవి. ఎంత పెద్ద కళ్ళనీ !!

శ్యామల డాన్సు ఉందంటే మాత్రం నేనూ, మా అన్నయ్యా, ఫ్రెండ్సూ తప్పకుండా నాన్నగారికి తెలీకుండా  వెళ్ళేవాళ్ళం. ఇప్పుడివన్నీనిషేధించామంటారుగానీ  అప్పుడు ఆ డాన్సులే ఆకర్షణ తిరణాలకి "

తాతయ్య జ్ఞాపకాలన్నీ తవ్వుతున్నాడు 

విద్య మొహంలోకి నవ్వొచ్చి చేరింది. 

"ఆ మనిషి అందమైనమనిషనుకున్నావు? ప్రభల మీద డాన్సు చెయ్యమంటే చేసేది కాదు. స్టేజీ మీద తప్ప చెయ్యననేది. ఏం జేస్తారు ? ఎంత డబ్బైనా ఇచ్చి తెచ్చే వాళ్లు . పల్చటి చీరగట్టి ఒళ్ళు కనిపించీ కనిపించకుండా  అర్థ రాత్రి దాటాక ఆవిడ చేసే డాన్స్ కోసం బళ్ళు కట్టుకుని  వినుకొండ, మార్కాపురం, దోర్నాల, అసలు శ్రీశైలం నించీ కూడా బళ్ళు కట్టుకునీ, ట్రాక్టర్ల మీదా వచ్చే వాళ్ళు జనం. 

అందని జాంపండల్లే ఊరించి పారేసేది కుర్రోళ్ళందర్నీ

అయితే మాత్రం? ఒక్కరితో కూడా మాట్టాడేది కాదు. ఎక్కువ తక్కువ ఎవడూ అనడానికి లేదు. డాన్సు అయిపోగానే చీర బుజాల చుట్టూ కప్పేసుకుని వెళ్ళి పోయేది. స్ట్రిప్పింగ్ చెయ్యమంటే ఒకడిని చెప్పు తీసుకుని కొట్టిందట కూడా .  పైసా తక్కువిచ్చినా వూరుకునేది కాదట.  ఒక్క మనిషితోనే జీవితాంతం ఉందంటారు. అసలు ఎంతమందితో ఉంటే మనకేం గానీ గొప్ప ఆడది. నలభై వచ్చినా వన్నె తగ్గని మనిషి..."

"జూనియర్ శ్యామలే మా అమ్మమ్మ" విద్య గొంతు తో అందరూ సైలెంట్ గా ఒక్క క్షణం ఆగి "నిజవా?" అనరిచారు పెద్దగా 

తాతయ్య తెల్లబోయాడు. వెంటనే తేరుకుని "ఏవిటే అమ్మడూ, నిజమా ?” మూర్ఛ పోయినంత పని చేశాడు 

అందరూ విద్య చుట్టూ చేరారు. "ఎలా ఉండేది మీ అమ్మమ్మ""ఆమె డాన్స్ వీడియోలున్నాయా?"

"ఫొటోలున్నాయా?"

"మీ తాతయ్యని చూశావా?"

అన్నిటికీ విద్య నవ్వుతూ జవాబులు చెప్పింది.

తన పర్స్ లో ఉన్న అమ్మమ్మ ఫొటో చూపించింది తీసి 

మేనత్త ఆ ఫొటో చూసి ఆశ్చర్యంతో నోరు తెరిచింది. 

"ఈవిడేనా? కాంచన మాల లా ఉంది.  నలుగురి ముందూ డాన్స్ చేయగదగిన మనిషి కాదు . ఆవిడ పోలికే నువ్వు. ఆ జుట్టూ, కళ్ళూ.."

మోహిత్ నాన్న ఆ ఫొటో చూసి "ఎప్పటి నుంచో చూడాలని అనుకునే వాడిని. ఇప్పటికి చూశా నీ పుణ్యమా అని. మీ వాళ్లంతా ఒరవకట్ట మీద ఉండేవాళ్ళు కాదూ? మీ అమ్మమ్మ కూడా అక్కడే ఉండేదా?"

"అవునండీ, అక్కడే ఉండేది ఇల్లు. ఆ ఇల్లు తర్వాత అమ్మేశాం"

"మంచిదేలే. అక్కడ ఉండటం దేనికి ఇంకా? అక్కడ ఇంకా ఉన్నారా మీ వాళ్ళెవరైనా?"

"మాకెవరూ లేరు ! మా తాతయ్య వైపు గానీ అమ్మమ్మ వైపు గానీ. అందరూ అమ్మమ్మ సంపాదనతో సెటిల్ అయ్యాక ఆమెను దూరం పెట్టారు. అమ్మ ఒక్కతే కూతురు అమ్మకి "

"అయ్యో పాపం, పోన్లే! నువ్విలా మంచి ఇంట్లో పడ్డావని తెలిస్తే ఆవిడ పై నుంచే ఎంతో సంతోషిస్తుంది. వీడు చెప్పే ఉంటాడు , మా ఇంట్లో కులాలూ పాడూ ఏమీ లేవు. ఏముంది నాల్గు రోజుల జీవితం. ఇవన్నీ పెట్టుకుని క్షోభలు పడ్డం దేనికి"

" మీరంతా మంచోళ్ళు నిజంగా" నవ్వింది విద్య

"మంచీ చెడూ  ఏముంది లేమ్మా. ఉన్నంతలో ఆనందంగా ఉండే ప్రయత్నం. పిల్లల ఇష్టాల్ని కాదని మనం బావుకునేదేముంది? " వాళ్ళమ్మ ఆప్యాయంగా విద్య జుట్టు సవరించింది 

"మొత్తానికి   జూనియర్ శ్యామల మనవరాలు మనింటి కోడలవుతుందని మీరు ఆవిడ డాన్సులు చూసినపుడు అనుకున్నారటండీ?"  బామ్మ అంది 

"ఆవిడ చెంగైనా కనపడితే చాలని అనుకోడమే తప్ప ఇంతదూరం ఆలోచిస్తామా? ఆ డాన్సులు చూడ్డానికెళ్ళామని తెలిస్తే తాట తీయరూ ఇంట్లో? అసలే కాలేజీ లో ఉన్నాను "

 మళ్ళీ నవ్వులు 

విద్య బయలు దేరుతుంటే మోహిత్ వాళ్ళమ్మ  బొట్టు పెట్టి, కొత్త చీర, పూలు ఇచ్చింది.  పూలు తీసుకుని చీరను మర్యాదగా తిరస్కరించింది విద్య. 

"తీసుకునే రోజు వస్తుంది గా, అప్పుడు ఇద్దురు లెండి! నాకిట్టాంటియ్యి ఇష్టముండదు" 

"మీ మావయ్యని, అమ్మనీ రమ్మను ఒక రోజు. సింపుల్ గా రిజిస్టర్ మారేజ్ పెట్టుకుందాం . మీ వాళ్ళూ మా వాళ్ళూ అంతే!  తరవాత చెప్పొచ్చు లే అందరికీ . ఊరికే చుట్టాలందరితో హడావుడెందుకు?" అంది  మేనత్త

"అమ్మకి చెప్తా"

"మోహిత్  అమెరికా వెళ్తున్నాడు కదూ ! వాడొచ్చే సరికి నెల రోజులవుతుంది. వాడు వూళ్ళో లేడు కదాని రాకుండా ఉండకు. ఈ ఇంటి పిల్లవి నువ్విక. వస్తూ పోతూ ఉండాలి సరేనా"

"సుబ్బరంగా వొస్తా "

బుగ్గలు సాగదీసి విద్య నుదుటి మీద ముద్దు పెట్టుకుందావిడ

"మొత్తానికి రంభ లాంటి పెళ్ళాన్ని తెచ్చావ్ రా "

మోహిత్ మొహం విప్పారి పోయింది 

" యూ ఎస్ నుంచి రాగానే ఇక ఆలస్యం చెయ్యొద్దు, ఆగడం కష్టమే నిన్ను ఎదురుగా పెట్టుకుని"

ఎందుకో విద్య గొంతులో ఏదో అడ్డం పడి మింగుడు పడలేదు . 

బహుశా  దుఃఖమేమో !

     *****                                                          *******          **********                                                                                                               

  

ఫోన్లో వీడియో ప్లే అవుతోంది . ఎన్నోసారో లెక్కలేదు 

"మోహిత్, బాగా ఆలోచించి నిర్ణయం తీసుకున్నానని నమ్ముతున్నా. నిన్ను ఒద్దనుకున్నాక బాధ ఉండదా అంటే ఉంటది. ఇంకా కొన్నాళ్ళు ఉంటది గూడా.

ఏ కోటప్ప కొండ మీద అమ్మమ్మ రికార్డింగ్ డాన్స్ చేసిందో, అక్కడికి మనిద్దరం కల్సి పెళ్ళయ్యాక వెళ్ళాలని చిన్న కోరిక ఉండేది. 

నన్ను రిసీవ్ చేసుకున్న పద్దతీ, ఆ  పలకరింపులూ.. ఇయ్యన్నీ  నార్మల్ గా కనిపించేలా ఉన్నా , అవి నార్మల్ కాదు . 

నేనొక "మంచి" ఇంట్లో పడ్డానని అమ్మమ్మ సంతోషించాలని  మీ వోళ్ళనుకుంటున్నారు

అమ్మమ్మ ఎట్టాటిదో , ఎక్కడెక్కడ డాన్స్ చేసిందో అవన్నీ ఆమె కళ గా కాక, నిబద్ధత గా కాక, కనీసం వృత్తిగా కాక, గుణ గణాల గురించి మాట్టాడారు కనీసం నేనున్నానని చూడకుండా.

"ఎంతైనా అందం "వాళ్ళ" సొత్తే"  ఈ మాట మళ్ళీ మళ్ళీ రిపీట్ అవ్వదనే భరోసా తో అక్కడ అడుగు ఎట్లా పెడతా నేను?

అమ్మమ్మ అందాన్ని పొగుడుతూనే "ఎంత మందితోనో" ఉండే ఉంటుందని తీర్మానించారు. 

"నలుగురి ముందూ డాన్స్ చెయ్యదగ్గ మనిషి  కాదట 

నలుగురి ముందు ఆవిడ సరదాకి డాన్స్ చెయ్యలేదు  మోహిత్.

బతకడానికి చేసింది. తన మీదే ఆధారపడ్డ నలుగురి కోసం  చేసింది

వొరవకట్ట మీద డాన్స్ పార్టీల కుటుంబాలు ఉండటం  నిజమే. దాన్ని "మీ వాళ్ళంతా అక్కడేగా ఉంటారు " అని నాకు గుర్తు చెయ్యక పోయినా పర్లేదుగా ?

అమ్మమ్మ జీవితం గురించి చెప్పినపుడు నువ్వు నా కంటే దుఖ పడ్డావు. ఆమె బతికి ఉంటే పువ్వుల్లో పెట్టి చూసుకునే వాళ్ళమని మనస్ఫూర్తిగా నువ్వున్నపుడు నాకు నిజంగా ఏడుపొచ్చింది. 

కానీ నువ్వేమన్నావ్ ? నా వైపు నుంచి అభ్యంతరం ఉండటానికేముందన్నావ్ . సరే పొరపాటుగా అనేశావనుకుందాం 

నువ్వు , నీ ఫామిలీ కూడా నన్ను జూనియర్ శ్యామల మనవరాలుగా  సగర్వంగా ఆహ్వానించాలి. 

అలా కాక పోయినా నన్ను కేవలం "విద్య" గా మీ ఇంట్లోకి పిలవాలి 

కానీ  వాళ్ళు నన్ను "రికార్డింగ్ డాన్సర్" ఫామిలీ నుంచి వచ్చిన దానిగా మాత్రమే ఆహ్వానిస్తున్నారు. అదీ..మోహిత్ నన్ను కావాలనుకున్నాడు గాబట్టి.

పెళ్ళయ్యాక నా లైఫ్ వాళ్ళ మధ్య ఎలా ఉంటుందో నాకు నిన్ననే  అర్థమైంది.

వాళ్ళు చూపించే ప్రేమ, దయ, పెద్ద మనసు..ఇవేవీ నాకొద్దు. 

నేనేదో మురుగు గుంటలో ఉన్నట్టూ , నాకు నువ్వు కొత్త జీవితం ఇస్తున్నట్టూ …ఇదే  అక్కడ ఆ గది లో తిరిగిన గాలి అభిప్రాయం కూడా 

నాకు నాతో మామూలుగా ఉండేవాళ్ళు కావాలి. అందుకే  చెప్తున్నా, 

మీ సంబంధం నాకు నచ్చలేదు.

నా పెళ్ళి గురించి ఇప్పుడే నేను ఆలోచించాలి అనుకోవటల్లేదు

మా మూర్తి బావ తెలుసుగా ?. నేను వాడిని చేసుకోవాలని మూర్తి కీ, అత్తయ్యకీ కూడా ఉంది

వాళ్ళింట్లో నన్నెవరూ నన్నెవరూ వింతగా చూడరు.

నా ఫామిలీ హిస్టరీ గురించి ప్రశ్నలుం డవు.

ఆశ్చర్యార్థకాలుండవు.

జాలి ఉండదు, సానుభూతి ఉండదు

నన్ను ఉద్ధరించిన ఫీలింగ్ ఎవరికీ ఉండదు. 

అత్తయ్య మావయ్య అందరూ నన్ను చిన్నప్పటి నుంచీ ఎరుగుదురు.

మూర్తి గురించి కూడా నేనింకా ఏ నిర్ణయమూ తీసుకోలేదు

నిన్ను వదులుకోవడం పెద్ద నిర్ణయమే!

కానీ నీ కోసం వాళ్ళను ఎదుర్కొంటూ జీవించలేను

నాకు జీవితమంటే  ప్రేమ, గౌరవం, ఇష్టం. 

బతకాలన్న కాంక్ష బలమైనది నాలో. సంతోషంగా బతకాలని .. 

అమ్మ మాత్రం బాధపడి ..... "

పాజ్ చేశాడు వీడియో ని . కళ్ళలో వూరబోతున్న నీళ్లను తిరస్కరించే ప్రయత్నం విఫలమవుతోంది  

"ఇంకా నయం చేసుకున్నాం కాదు. చేసుకున్నాక వదిలేసి పోతే తలెత్తుకోలేక పోయే వాళ్లం. 

ఏదో వీడు ఇష్టపడ్డాడు కదా, దానికీ ఒక మంచి బతుకు ఉంటుంది లే అని ఒప్పుకుంటే “

 అత్తయ్య మాటలు వినపడుతున్నాయి ఇంట్లోంచి  

**************************************

----సుజాత వేల్పూరి 

(అక్టోబర్ 2019 సారంగ లో ప్రచురితం)  

Pic; Google