నాకు సైడ్ లోయర్ బెర్తు ఎందుకొద్దంటే.....!

కొన్ని కొన్ని అదృష్టాలు అందరికీ పట్టవు! అవి పట్టాలంటే పెట్టి పుట్టాలి! నేను ఆ కోవలోనే బాగా పెట్టి పుట్టేశాను మా అమ్మకి! అవి చూసేవాళ్ళకి పెద్ద 'విషయాలు ' గా అనిపించవు గానీ అందులోని మజా అనుభవిస్తేనే గానీ తెలియదు లెండి!

నేను సిటీ బస్ నించి సెమీ లగ్జరీ బస్ దాకా(వోల్వో లో ఎండ సమస్య ఉండదు కాబట్టి వాటిని వొదిలేసాను) ఎప్పుడెక్కినా, కరెక్టుగా ఎండ వచ్చి మొహాన్ని కాల్చేసే దిశలో కూచుంటాను. కాసేపటికి అనుభవమై, లేచి సీటు మారదామనుకుంటే అప్పటికే బస్సు నిండిపోయి, నేను లేస్తే నా సీటు ఆక్రమించడానికి పదిమంది రెడీగా ఉంటారు.
అలా ఒకసారి నేను హైదరాబాదు నుంచి మా వూరెళ్లడానికి(ఆరు గంటల ప్రయాణం)ఏప్రిల్ నెల్లో బస్సెక్కి ఎప్పట్లాగానే ఏ దిక్కు ఎటో అంచనా వెయ్యడం చాతకాక, డ్రైవరు వెనకాల మూడో సీట్లో కూచున్నాను. బస్సు వూరు దాటే సరికి మొహం మాడిపోవడం మొదలెట్టింది. ఎలాగో మధ్యాహ్నం అయ్యాక, సంతోషించాను,

"అమ్మయ్య, ఇహ పొద్దు పడమరకు వాలుతుంది కాబట్టి ఎండ అటువేపు వాళ్లమీద పడుతుంది" అని! నార్కెట్ పల్లి దాటాక బస్సు సడన్ గా వేరే దిశలో ప్రయాణించడం మొదలెట్టింది. సో, మళ్ళీ ఎండ మొత్తం నాకే!
అలా సాయంత్రం దాకా ఎండలో వడియం లాగా వేగిపోయాను.

ఇంకో అదృష్టం...మఫిసిల్ బస్సుల్లో డ్రైవరు వెనకాల రెండో సీటుకి అద్దం ముందుకీ వెనక్కీ జరపడానికి వీల్లేకుండా బిగించి ఉంటుంది.(అదొక్కటే అలా ఎందుకుంటుందో)
మా వూర్నించి ఎప్పుడు గుంటూరెళ్ళినా కరెక్టుగా నేను అదే సీట్లో కూచుంటాను. గంట ప్రయాణమే అయినా బయటినించి గాలి రాకుండా, మచ్చలు పడ్డ అద్దంలోంచి బయటి ప్రకృతిని పరిశీలించడం ఎంత చిరాగ్గా ఉంటుందో!

మరో యాధృచ్చికం.....నేనెప్పుడు Domestic flight ఎక్కినా నాకెప్పుడూ విమానం రెక్క మీద సీటే దక్కుతుంది!గంటా రెండు గంటల ప్రయాణంలో కూడా దూది పింజల్లాంటి మబ్బుల్ని చూస్తూ, నారదుడెక్కడైనా కనపడతాడెమో అని వెదుకుదామంటే నాకెప్పుడూ ఆ చాన్స్ రాలేదు.వెర్రి మొహమేసుకుని విమానం రెక్క మీద బోల్టులు లెక్కెడుతూ కూచుంటా!

అసలన్నిటికంటే పెద్ద దరిద్రం ఏంటంటే రాత్రి రైలు ప్రయాణాల్లో సైడ్ లోయర్ బెర్తు దొరకడం! నేను ఒక వెయ్యి సార్లు రైలు ప్రయాణం చేసుంటే , కనీసం 970 సార్లు నాకు సైడ్ లోయర్ బెర్తే! ఇది చూడ్డానికి వెడల్పుగా, సుఖంగా ఉంటుంది గానీ ఇందులో సుఖం అనుభవిస్తే గానీ తెలీదు. సైడ్ లోయర్ బెర్తు మీద వాళ్ళు రైల్లో ఉన్న మిగతా బెర్తుల వాళ్లందరికీ లోకువే!

మొదటి విషయం...అది సీటుగా ఉన్నప్పుడు ఇద్దరూ ఎదురెదురుగా కూచోడానికి ఇరుగ్గా ఉంటుంది, కాళ్ళు పెట్టుకోడానికి. అలాగని దాన్ని బెర్తుగా మార్చామనుకోండి,నడుము విరిగిన వాళ్లలాగా వెనక్కి ఆనుకుని కూచోవాలి. లేదా కాళ్ళు చాపుకుని కూచోవాలి. దారి పక్కనే ఉంటుంది కాబట్టి, అటూ ఇటూ టాయిలెట్ల కొసం తిరిగేవాళ్లకో, రైలు బయలుదేరిన అరగంట వరకూ కూడా తమ సీటెక్కడో కనుక్కోలేక లగేజీతో సహా తిరిగే వాళ్ళకో మనం బలవ్వాలి! ఎడాపెడా తగిలేస్తూ ఉంటారు. కనీసం తిరిగి కూడా చూడరు.

కాఫీలు, టీలు, సమోసాలు, సెనగల మసాలాలు అమ్మేవాళ్ళందరికీ మన సైడు లోయరు బెర్తు వేదిక!
"కొంచెం జరగండి" అని, మనం జరిగామో లేదో కూడా చూడకుండా కాలే కాలే స్టీలు కాఫీ కాన్ మనకు ఆనించి పెట్టి అవతల బెర్తు వాళ్లకు కాఫీ వొంచుతాడు అబ్బాయి! చురుక్కుమని మనం అవతలికి జరిగితే మన అదృష్టం అన్నమాట.

అక్కడికది అయిందా!పడుకుందామంటే రెండు వైపులా ఎలైన్మెంట్ కుదరదు. ఒకవైపు ఎత్తుగా, రెండోవైపు ఎత్తు తక్కువగా...తెల్లవారే సరికి నడుము నొప్పి ఖాయం!

ఇహ మన పక్క బ్లాకులో వాళ్ళు ఎంతకీ లైట్లార్పరు. ఆ లైట్లేమో మన మొహాన పడుతుంటాయి. పన్నెండైనా గుడ గుడ కబుర్లాడుతుంటారు. వాళ్ళకి మనం కనపడుతుంటాం కాబట్టి వాళ్ళు మెలకువగా ఉన్నతసేపూ మనం ఫ్రీగా పడుకోలేం! అది ఏసీ కోచయితే మన మొహానే ఉంటుంది ఏసీ వెంట్!

ఇంకో సంగతి ఏమిటంటే మన బ్లాకులోని మూడు అప్పరు బెర్తుల వాళ్ళూ(కొండొకచో మిడిల్ బెర్తుల వాళ్ళూనూ)మన బెర్తు ను ప్రథమ సోపానంగా ఉపయోగించి పాపం వాళ్ల బెర్తులెక్కుతారు. ఈ లోపు మనం పడుకున్నామనుకోండి, మన కాళ్ళూ, జుట్లూ తొక్కేస్తే, వాళ్ల పూచీ ఏమీ ఉండదు మరి. అలా ఒకసారి ఒకమ్మాయి మాయా శశిరేఖ లక్ష్మణ కుమారుడి కాలు తొక్కినట్టు నా కాలు తొక్కేసింది. ప్రాణం పోయినంత పనైంది. బూతులొచ్చేస్తాయేమో అన్నంత కోపమొచ్చేసింది, కానీ సింపుల్గా సారీ చెప్పేసింది ఆ పాపాయి మరి, ఏం చెయ్యడం?

మధ్య మధ్య స్టేషన్లలో రైలెక్కినవాళ్ళు కూడా యథాశక్తి మన భుజాలూ, కాళ్ళు విరగ తొక్కేసి(వాళ్ల వాళ్ళ బాగేజీ సహాయంతో) గమ్యం (వాళ్ల బెర్తు) కనిపెడతారు.

అందువలన చేత నాకు సెకండ్ లోయరు బెర్తంటే చచ్చేంత భయం, చిరాకు! ఇదంతా ఎందుకు చెప్పానంటే....వచ్చే నెల్లో సరదాగా ఎటైనా వెళదామనుకున్నాం! ఇందాకా మా వారు ఫోన్ చేసి "ఒక అప్పరూ (తనకి), ఒక సైడ్ లోయరూ (నాకు) ఉన్నాయి...తీసుకోనా" అనడిగారు.
" ఈ ఏడాదంతా వెకేషన్ మాటెత్తకుండా అయినా ఉంటా గానీ, సైడ్ లోయరు తీస్కున్నారంటే, మా పుట్టింటికి తీస్కుంటా వెకేషన్" అని చెప్పాను!
మీరెప్పుడైనా అనుభవించారా సైడ్ లోయర్ బెర్తు సుఖాలు?