టీచరమ్మ మొగుడు

నేను మూడో క్లాసు చదువుతున్నపుడు ఆ క్లాసుకు అన్ని సబ్జెక్టులూ చెప్తూ క్లాస్ టీచర్ గా శ్రీమతి శ్రద్ధా దేవి ఉండేవారు.అరటిపండు ఒలిచి చేతిలో పెట్టినట్లు పాఠం చెప్పడమే కాక మాతో బోలెడన్ని ఆటలు ఆడి,వీలైతే హోమ్ వర్క్ కూడా స్కూల్లోనే చేయించేసి,"ఇంటికిపోయి హాయిగా ఆడుకోని తిని పడుకొండి"అని భరోసా ఇచ్చేది ఆమె.అందుకని ఆమె అంటే భలే ప్రాణంగా ఉండేది మాకు.ఒక్కరోజు కూడా స్కూలు ఎగ్గొట్టకూడదని తపించేంతగా! సన్నగా తెల్లగా, పెద్ద జడతో(అంటే జడకాదు తెల్లగా ఉండేది),జడలో ఎర్రని గులాబీతో, ఇస్త్రీ చేసిన లేతరంగు కాటన్ చీరెల్లో మెరుపుతీగలా ఉండేది ఆమె.




ఒకరోజు మధ్యాహ్నం లంచ్ టైమ్ లో నల్లగా లావుగా ఉండే ఒకాయన వచ్చి చెట్టు కింద ఆడుకుంటున్న మమ్మల్ని "శ్రద్ధా టీచరుందా" అనడిగాడు.

అంతలో ఆమె చిరునవ్వుతో ఆయన వద్దకు ఎదురెళ్ళి కాసేపు మాట్లాడి పంపేసింది. తర్వాత తెలిసింది ఆయన టీచర్ గారి భర్త అని!

గొప్ప షాక్ తగిలింది.

టీచర్ గారికి మొగుడేంటి అని తెల్లబోయాము!  ఎందుకంటే అప్పటిదాకా అసలు టీచర్ గారికి భర్త పిల్లలు,వంటివి ఉండొచ్చని మాకు తట్టలేదు.పైగా టీచర్ గారికి ఆయన తగిన మొగుడుగా అనిపించలేదు.

తర్వాత ఆయన ఎప్పుడు స్కూలుకొచ్చినా చూడలేక కుమిలిపోయేవాళ్ళం! ఆయన రాగానే ఇంత అందమైన టీచరమ్మ పరుగెత్తుకుంటూ వెళ్ళడం నచ్చేది కాదు!పెద్ద పొసెసివ్ నెస్ తో రగిలిపోయేవాళ్లం!ఆయనకు వేరే వూరు ట్రాన్స్ ఫర్ అయిపోవాలని కోరుకునేవాళ్ళం!



కానీ అలా జరగలేదు..పైగా వాళ్ళు స్కూలుకు దగ్గర్లోనే ఇల్లు కట్టుకుని సెటిల్ కావడంతో ఆయన రోజూ స్కూలు ముందునుంచే పదిసార్లు తిరుగుతూ కనపడేవాడు.


తర్వాత హైస్కూల్లో తెలుగు మేడమ్ అవివాహిత. తల్లితో కల్సి ఉండేది.ఎప్పుడూ మాకు బోలెడన్ని పుస్తకాలు ఇస్తూ, మమ్మల్ని వ్యాసరచన పోటీలకు ప్రిపేర్ చేస్తూ ఎక్కడా ఎవరికీ బహుమతులు రాకుండా మా స్కూలుకే అన్నీ వచ్చేలా ఎంతో కృషి చేస్తుండేది.

ఒక ఫ్రెండ్ లా మాతో కల్సిపోయి పాటలు కూడా పాడుతుండేది.మమ్మల్ని ఇంటికి తీసుకెళ్ళి టిఫిన్లు పెట్టేది. ఒకరోజు పిడుగులాంటివార్త తెల్సింది!

ఆమెకు పెళ్లి కుదిరిందని!

ఇక మేము ఎంతగా ఏడ్చామంటే ఆమె పెళ్ళి ఆగాలని ఎంతో కోరుకున్నాం గానీ ఈసారి కూడా అలా జరగలేదు.పెళ్ళి అయిపోయింది.ఈ సారి పెళ్ళికొడుకు అందంగా ఉన్నా మాకు నచ్చలేదు. "ఏడిసినట్టున్నాడు"అని తిట్టుకున్నాం.అసలు టీచర్లకు పెళ్ళి పెటాకులేమిటని విసుక్కున్నాం!

మాకు లెక్కలు,పీ ఎస్ చెప్పడానికి మగపిల్లల హైస్కూలు నుంచి ఒక మాస్టార్ని  డెప్యుటేషన్ మీద పంపారు.ఆయన చలవతో లెక్కలంటే భయం పోయింది.అంత బాగా చెప్పేవారు. ఖాళీ పీరియడ్లు ఉంటే స్టాఫ్ రూములో కూచోకుండా క్లాసుకు వచ్చి ఎక్ స్ట్రా క్లాసులు తీసుకునేవారు. అలాంటిది మా స్కూల్ డే రోజు మాత్రం ఆయన్ని చూస్తే "ఈయనెవరో మాకు తెలీ"దనిపించింది.

అప్పటివరకూ ఆయనకోభార్య ఉంటుందని తల్చుకోని కూడా తల్చుకోని మేము ఆయన ఏకంగా ఒక పిల్లను నడిపించుకుంటూ మరో పిల్లనో పిల్లాడినో ఎత్తుకుని వాళ్ళకు డ్రింకులూ అవీ ఇవ్వడం,కర్చీఫ్ తో వాళ్ళ ముక్కులూ మూతులూ తుడవడం,ఒకట్లకీ రెండ్లకీ బాత్ రూములకేసి తీసుకెళ్లడం వంటి "సామాన్యమైన పనులు " చేస్తుంటే తెల్లబోయాం.మా "ఐడియల్ హి"  అసలు స్వరూపం ఇదా అనిపించింది.ఆయన్ని మాస్టారు పాత్రలో తప్ప ఇలా మొగుడు,తండ్రి పాత్రల్లో  ఊహించుకోకపోడం వల్ల ఆయన సంసార తాపత్రయం చూస్తుంటే చీదర పుట్టింది. టీచర్లూ,మాస్టార్లు పెళ్ళి చేసుకోకుండా ఉంటే బావుంటుందనిపించింది.


ప్రతి విద్యార్థి దశలోనూ టీచర్లు మన సొంతం అనే ఫీలింగ్ ప్రతొక్కరికీ ఉంటుందేమో!వాళ్ళకంటూ పర్సనల్ లైఫ్,పిల్లలు, సంసారం ఉంటాయని తోచదెందుకో! చాసో రాసిన ఒక కథలో(రథ యాత్ర అనుకుంటాను) తిరణాలకు పెళ్ళాం పిల్లల్తో వచ్చిన మాష్టారిని చూసి విస్తుపోతాడు ఆరేళ్లకుర్రాడు."మాష్టారికీ పెళ్ళాముంటుందా"అని ఆశ్చర్యపోతాడు.



 రెండో క్లాసు చదూతున్న మా   పాపాయి నిన్న స్కూలు నుంచి వస్తూనే"ఇవాళ మా విద్యా మేమ్ హజ్బెండ్ వచ్చారు స్కూలుకు"అంది సంభ్రమంగా! "ఏం వస్తే?" అనడిగితే కొంచెం సిగ్గుపడి కాసేపు నానుస్తూ "మరేంటంటే...విద్యా మేమ్‌కి హజ్బెండ్ ఉంటాడని మేమెవరమూ అనుకోలేదు" అంది.



తర్వాత లోపలికెళుతూ వెనక్కి చూసి"ప్చ్,ఆయనసలేం బాలేదు. మా మేడమే బాగున్నారు"అని నిరాశపడుతూ వెళ్ళిపోయింది.

దానితో ఇదంతా గుర్తొచ్చింది! :-))