కరోనా కకావికలు

పొద్దున్నే లేచి జాగ్రత్తగా తలుపు తీసి,పాల పాకెట్లు తెచ్చి కడిగి కిచెన్ లో పెట్టి బ్రష్ చేసుకుంటుంటే, పాల పాకెట్లు కడిగాక చేతులు హాండ్ వాష్ తో కడుక్కోలేదని గుర్తొచ్చింది.

ఎలా ఇప్పుడు? సగం బ్రషింగ్ కూడా అయ్యేపోయింది. సరే గబ గబా చేతులు డబుల్ సైజ్ లో హాండ్ వాష్ తో కడిగి, కాఫీలవీ కానిచ్చి ఆదివారం కదా, ఆఫీసు పని లేని రోజు కాబట్టి, మిక్సీ రిపేర్ కి ఇవ్వాలని  బయలు దేరటానికి రెడీ అయి బయట పడ్డా

లిఫ్ట్ బటన్ మోచేత్తో నొక్కడం రెణ్ణెల్ల బట్టీ బాగానే అలవాటైంది. కానీ ప్రతి రోజూ అది నొక్కాక, మోచేతికి వైరస్ పట్టుకుంటే? అది పాక్కుంటూ చేతుల దాకా వచ్చి, మొహమో జుట్టూ సవరించుకున్నపుడు మొహం మీదికి ఎక్కేస్తే? అని వెధవ డౌట్ మాత్రం  మార్చ్ నుంచీ వస్తూనే ఉంది ప్రతి సారీ

లిఫ్ట్ ఆటోమాటిక్ డోర్స్  కాబట్టి లాగే పన్లేదు. అమ్మయ్య

కిందకి వచ్చి కారు డోరు తీసి ఎక్కాక, డోర్ హాండిల్ కి శానిటైజర్ పూయడం మర్చిపోయానని గుర్తొచ్చింది.

చచ్చాం! ఇప్పుడెలా

బాగు లోంచి శానిటైజర్ తీసి చేతుల నిండా పులిమి , స్టీరింగ్ పట్టుకోవడం

ఈ స్టీరింగ్ కి స్టైల్ కొద్దీ లెదర్ కవరింగ్ వేయించాం. లెదర్ మీద కరోనా ఎంత సేపు బతికి
ఉంటుందో గూగుల్ చేయాలి.

 పర్లేదులే, ఇదేమైనా నిజం లెదరైతే భయపడాలి.

సీ విటమిన్ సప్లిమెంట్స్ కొనాలని గుర్తొచ్చి, అపోలో ఫార్మసీ దగ్గర కారాపాను

తలుపు నెట్టుకుని లోపలికి వెళ్లాక,హాండిల్ పట్టుకుని నెట్టామని గుర్తు రావడం..ప్చ్, ఖర్మ

కెవ్వుమనబోయి "శానిటైజర్ పెట్టలేదా?" అంటే..

"అయిపోయింది మేడమ్"

అపోలో ఫార్మసీ లో క్రోసిన్, అమృతాంజన్ కూడా "లేవండీ" అని వినయంగా చెప్తారు

ఎటు చూసినా డైపర్లు, పాల డబ్బాలూ

పక్కనే వేరే షాపు కి పోయి "ఫలానా విటమిన్లూ, ఒక క్రోసిన్ చార్టూ ఇవ్వండి" అనగానే "క్రోసినా? ఎందుకూ, జ్వరమా? ఎప్పట్నుంచీ, తల్నొప్పి ఉందా? దగ్గుతున్నారా? పొడి దగ్గా తడి దగ్గా? ఒళ్ళు నొప్పులున్నాయా? బ్రీతింగ్ ఇబ్బంది ఉందా?"

కరోనా వచ్చిందా అని తప్ప మిగతా ప్రశ్నలన్నీ అడిగారు

"లేదయ్యా బాబూ, మా కుక్కకి జొరం వచ్చింది. దానికి ఇదే వెయ్యమన్నాడు డాక్టరు" అని చెప్తే అపనమ్మకంగా చూస్తూ దూరంగా నిలబడి చార్ట్ విసిరేశారు

సరే ఎవరినీ తాక కుండా మడి గట్టుకుని ఇల్లు చేరి డోర్ లాక్ తీయబోతుంటే గుర్తొచ్చింది. డోర్ హాండిల్ ని చున్నీ తో పట్టుకుని తీస్తే చేతికి డైరెక్ట్ కాంటాక్ట్ ఉండదని.

చున్నీ తో పట్టుకుని డోర్ తీసి లోపలికి వెళ్ళి ఫ్రెష్ అయి,బజారుకెళ్ళొచ్చిన బట్టలు బాత్ రూం లో వదిలేసి, కొత్త వస్త్రములు ధరించి బయటికి రాగానే చున్నీ మంచం మీద కనపడింది.

దేవుడా, దీన్ని ఇక్కడే వదిలేశానా?

గబ గబా గూగుల్ ఓపెన్ చేసి "బట్టల మీద కరోనా ఎంతసేపుంటుందని అడిగాను.

మూడు గంటలని ఒక చోటా, రెండు రోజులని ఒక చోటా, డిపెండ్స్ అని మరో చోటా  ఉంది

సరే అని కర్రతో ఆ చున్నీ తీసి బయట పడేసి, ఎందుకైనా మంచిదని మంచం మీది బెడ్ షీటు కూడా తీసేసి, కొత్తది వేశాను.

లంచ్ తర్వాత ఏదో బుక్ చదువుకుంటూ మంచం మీద వాలితే బ్రహ్మాండమైనదీ మరియఊ భయంకరమైనదీ అయిన డౌటొచ్చింది.

కరోనా చున్నీ మీద నుంచి బెడ్ షీటు మీదకి పాకిందేమో అని అది తీసేశాను. మరి ఈ పాటికే అది పరుపు మీదకి పాకి ఉంటే? ఈ బెడ్ షీట్ కింద కరోనా ఉంటే? అది అక్కడి నుంచి పాక్కుంటూ బెడ్ షీట్ మీదకి రావడానికి ఎంత టైము పడుతుందో?

దుబ్బున మంచం మీదనుంచి లేచి సోఫా ఎక్కాను. నా బట్టల మీద ఒక వేళ...

ష్.. మళ్ళీ బట్టలు మార్చుకోవడం అయింది

సాయంత్రం వంటింట్లో ఉండగా ఇంటాయన వర్క్ స్టేషన్ (స్టడీ రూమ్) లోంచి " సాంబారు పెడుతున్నావా? ఘుమ ఘుమ లాడి పోతోంది వాసన ?" అన్నాడు

వాట్? ఘుమ ఘుమలా ? నాకేమీ వాసన రావట్లేదే?

కరోనా ఎక్కేసిన వాళ్లకి వాసన తెలీదుట. ఇపుడెలా?

"నాకేం రావట్లేదు వాసన? నిజంగానే ఘుమ ఘుమలు వస్తున్నాయా నీ రూం లోకి?లేక నాకు కరో....."

"అబ్బ, ఆపు ఎప్పుడూ అదే ధ్యాస. వండే వాళ్లకి ఘుమ ఘుమలు తెలీవు. వంటింటి బయట ఉన్న వాళ్ళకి బాగా తెలుస్తాయి. నీకింకా కరోనా రాలేదు"

అమ్మయ్య అనుకుని వంట అక్కడ పడేసి చల్లగాలికి బయట గార్డెన్ ఏరియా లోకి  వచ్చాను.

"మీ అమ్మాయి వయొలిన్ క్లాసు అడ్రస్ చెప్తాన్నావు?" దూరం నుంచి ఫ్రెండ్ కేకేసింది

చెప్దామని నోరు తెరవగానే అటేపు వ్యాహ్యాళికి పోతున్న దోమల్లో ఒకటి నా కుత్తుక జొచ్చింది. అనగా గొంతులోకి పోయి, ఆగకుండా దగ్గొచ్చింది

నా చుట్టు పక్కల కాస్త దూరంగా వాకింగ్ లకీ, కబుర్లకీ బయటకు వచ్చిన వాళ్ళంతా, బాంబు పేలినట్టు కకావికలై ఎక్కడో పడ్డారు

ఒక పదేళ్ళ పాప "ఆంటీ, యూ ఆర్ హావింగ్ డ్రై కాఫ్.." అంది భయంగా చూస్తూ.

ఈ విషయం అసోసియేషన్ కి తెల్సి , హెల్త్ డిపార్ట్మెంట్ కో, పోలీసులకో ఫోన్ చేసే లోపు, గబ గబా ఇంటికొచ్చి పడ్డాను.

ఇంతకీ కరోనా పరుపు మీద ఎంతసేపుంటుందో గూగుల్లో దొరకలేదు.అది ఈ పాటికి తలగడ మీద ఎక్కి బజ్జుని ఉంటే నా గతేం కాను?